efenim fazlasıyla magazinel bir başlık olduğunun farkındayım ama dadılara yıllardır yapılan haksızlığa bende alet olmak istemedim. artık dikkat çökmeleri şarttı o yüzden yaptım bunu. pişman değilim.
bildiğiniz üzre yeşilçam birçok mesleki grubu inceledi/ irdeledi filmlerinde. ancak en büyük haksızlığı hiç şüphesiz dadılara yaptılar. buna göz yummak daha fazla kayıtsız kalmak imkansız bir hal alınca tepkimi sözlüğe yansıtmak istedim. efenim hülya koçyiğitinden tutun, türkan şorayına, fatma giriğinden alın da hale soygazisine kadar bir çok aktris dadı rolünü üstlendi sinemamızda. kimi zaman evladını göstermeyen bir hain babaya karşı, evladını görme çabasındaki bir anne rolüyle, kimi zaman ise hasta annesine bakmak için çalışmak zorunda olan bir emekçi rolüyle.. üzerlerindeki kamuflaj hep dadılıktı. biz o mesleği onlar sayesinde sevmiştik. ta ki yaratıcılıkla alakası olmayan, geri kafalı yapımcılar yüzünden bir gün serpil çakmaklı ve dahi suzan avcı da dadı rolünü üstlenene kadar. evin beyini ayartmaya çalışmalar, baktıkları çocuğa kan kusturmalar vs. türlü kötülüklerle çıktılar karşımıza. yıprattılar kafamızdaki dadı imajını.
hülya koçyiğit in yıllarca emek verip dimağlara adeta zorla soktuğu sevimli dadı imajı bir anda orospu dadı imajına döndü. nefret eder oldum onlardan. üstelik suzan avcıdan sonra artık annesine bakmak zorunda olan hiçkimse dadılık yapmadı/ yapamadı. çünkü mesleği lekediler. canlarını acıttılar onların. eminim fatma girik hala sövüyordur o yapıımcılara ki sonuna kadar haklı. valla bak. şaka yapmıyorum.
