şimdi türkçe rock müzik tarihine şöyle bir baktığımızda, zaten göreceğimiz başarılı bayan vokaller bir elin parmaklarını aşmıyor. 70'lerde hümeyra ile başlayan bu furya, 80'lerin sonunda volvox, 90'ların ortalarında ise umay umay ve volvox'dan ayrılma özlem tekin ve şebnem ferah isimleriyle devam etmiş. bunlara belki en fazla bir iki isim daha eklenebilir, ama hepsi bu.
demem o ki; zaten çok sığ ve kısır olan yerli bayan rock vokal klasmanında, uzun soluklu ele aldığımızda bugüne dek çizgisinden ödün vermeden istikrarlı bir şekilde ilerleyen tek isim olarak şebnem ferah'ı görmekteyiz. ha herkesin müzik zevki, anlayışı elbette farklıdır. ancak şebo'nun bu sığ sularda ender rastlanabilecek bir inci tanesi olduğunu da kabul edelim lütfen.
şebnem ferah ın hakettiği ünvandır. tabi umay umay ı da es geçmek doğru olmaz ama gerek istikrarı gerek ulaştığı kitleye bakarsak şebnem ferah biraz daha öndedir. onun zaman içimizi okşayan sesi, zaman zamansa içimizdekileri haykıran görkemli çığlıkları ona bu tacı yakıştırıyor.
dip not: bu arada şebnem ferah ın emo bir durumu yoktur. emotional punk-rock, emotional hardcore gibi müzik türleriyle alakası yoktur. emo diye tabir edilen insanların tip ve giyimleriyle de bir alakası yoktur bilindiği gibi.
rock müzik ve kraliçe kavramları biraradayken kulağa pek hoş gelmediği için insanın petek dinçöz diyesi geliyor.*
ama derseniz rock müziğin tanrıçası, o zaman kesinlikle şebnem ferah'tır.
