şeref ve haysiyet birinin emri altına girilmesi ile birlikte ortadan kaybolan kavramlardır. kişi emir kulu olmayı kendi seçer ve kendi kendini şeref ve haysiyetten uzaklaştırır. ekmek parası vs. diyen vicdan mastürbasyoncularının asıl görmesi gereken şey kişinin kendi özgürlüğünü bir başkasına kendi elleri ile teslim etmesi sonucu kendisini şereften yoksun kılmasıdır. emir kulu olmayıp şereften yoksun kişiler yok mudur tabi ki vardır ancak konumuz polislik. sonuç olarak efendisine hizmet eden ve sorgulamadan tüm emirleri yerine getiren her kişi şeref ve haysiyetten yoksundur.
gerçekleri görebilen, gördüklerini yargılayabilen, kendi kararlarını verebilen, yandaş medyayı izlemeyen, erdoğan'a kanmayan, vali mutlu'nun "halkım halkım!" diye böğürdüğü kitlede kendine yer ayrılmayan/bulamayan kişi. ülkemizi daha iyi bir noktaya taşıyabilecek bir aydın, belki de sıradan bir vatandaş. ya da g*tü sıkıştıkça sokaklara çıkan bir vandal.
muhtemelen hak ettiği için söylemiştir. nedense doktor döven, bankacıyla kavga eden, öğretmeni tehdit eden halk polise saygı göstermeyenleri şerefsiz olarak nitelemektedir. oysa ki mesleğini insanları aşağılamak veya dövmek için kullanan her polis bu sıfatı fazlasıyla hak etmiştir.
