Üzerinden 3 kuşak geçti, Almanlar hâlâ 2.Dünya Savaşı'nın utancından sıyrılmış durumda değil! Savaşı sadece kitaplardan tanıyan, benim yaşımdaki Alman gençler bile hâlâ nihai bir vicdan muhasebesi yapamadı! Çünkü, "iş"i olduğu için, "öyle emir geldiği için" düşünmeden insanları öldüren babalarını, dedelerini anlayamıyorlar, affedemiyorlar ve bu yüzden de sevemiyorlar. insana verilebilecek en büyük cezalardan biri de budur! insanın kendi babasını, annesini sevememesi... Böyle zamanlarda yakınları; anneleri, babaları, akrabaları, komşuları, arkadaşları polis olanlar onlara sadece şu soruları sorsunlar: Para için, işini kaybetmemek için gerçekten de her şeyi yapabilir misin? Vicdanın rahat mı?
