kururu kuruya sirf türk olmak, bir seref kaynagi degildir. ama gururunu, dünyanin gipta ettigi atatürk ile, bir mevlana ile, bir yunus emre ile duymak onurdur. sirf ben türküm, gururluyum demekle olmuyor iste. ötekide der ki, ben ermeniyim, ben yunanim. fark sadece isim olmuyormu burda?
elbette her milletin kendi bireyleri milletleri ile şeref duyarlar. ancak geçmişinize baktığınızda, tarih sahnesinde binlerce yıldır var olan ve hiç bir zaman tamamı başka bir milletin boyunduruğu altına girmemiş bir milletin mensubu olmaktan şeref yerine esef duymak gariptir. sütten çıkmış ak kaşık değiliz, hatalarımız, yanlışlarımız elbette ki olmuştur. ancak her milletin toplumsal bir psikolojisi vardır ve bunu kimse inkar edemez ki türk dediğiniz duygusal bir insandır. bu yüzden türkler ile bir şekilde münasebeti olan hiç bir millet eğer art niyeti yoksa* türkleri kötülemez. bu yüzden türk olmak şereftir ancak bir o kadar da zordur.
peşin edit: bunu kişiselliğe döküp günümüzde yapılmış bireysel hatalara indirgeyerek eksileyecek olan zigotlar, sizi de seviyorum. ciddiyim.
kürt olmayı şeref sanmak kadar doğaldır. herkes kendi ırkını, dinin, düşüncesini, milletini nefis taşıyan bir birey olarak toplum öngörüsü içerisinde kendini verilen bir değer olarak görebilir. değeri sahibinin kullanım alanı önemli, devlete, millete ve topluma yararlı olursa amenna sorun yok ama devlete silah sıkmak, milletin huzurunu bozmak, toplumda infial yaratmak suretiyle huzur bozmak asla kabul edilemez. benim kendi düşüncem, inancım neyse ben onu kendime şeref sayarım. ırkın hiçbir değeri yoktur. yanı başımda alnı secdeye giden bir insana kürt, türk, zenci veya beyaz diye ayrım yapamam. yaparsam yüce yaratıcıya karşı en büyük saygısızlıktır.
türk olmayı şerefli olmak için yeterli saymaktır. bu gibi yaklaşımlar kişinin insanlık adına ve sosyal barış adına kendi sorumluluklarını etnisine teslim ederek bunun getirdiği sorumluluktan kurtulmasını sağlar özünde.
düşünsenize. linç olayını ele alalım. sizin grubunuzu hedef aldığını söyleyerek linç ettiğiniz, tekme attığınız ve ölümüne neden olduğunuz kişi için bireysel sorumluluk taşır mısınız? herkes tekme attığına göre sizin dar toplum kalıplarınıza ihanet etmiştir ve sizin attığınız bir tekmedir, bir yumruktur. bu tekmenin ve yumruğun kişinin ölümü üzerindeki etkisini sorulamaya gerek bile duymazsınız. siz o grubun bir parçasısınızdır ve grubun şerefini korumuşsunuzdur. bu noktada görev paylaşımı ile grup içi bütünlük perçinlenirken, suç da gruba yönlendirildiği için hepten kaybolur kişi için.
türk olmayı şeref saymak da bunun gibi sanki. mesela yaz dönemi geliyor, metil alkol ölümleri başlıyor. bir insanın öleceğini bile bile zehir üretip onu satan insanlar var bu toplumun içinde. türk olmayı şerefli olmak için yeterli kriter sayan insanlar için bu tip olaylar da münferitleşiyor, adeta "görükmez" oluyor.
oysa bu "şeref ekmek bulamazken türkler şerefli doğmuş" tayfasının buna bakıp türkleri dünyanın en şerefsiz milleti saymasını da bekleyebilirsiniz. ama işte o kısımda araya kürtler ve ermeniler giriyor. türk olmayı şerefli olmak için kriter sayanların yaptıklarını duyarak büyüdük biz. mesela 6-7 eylül olayları'nda bu tipler yapılan kundaklamalara, insanlık onuruna ve şerefine en büyük gölgeyi düşüren rezilliklere gözlerini kapadı. "yahu durun ne ediyorsunuz" demedi. çünkü onlar içten içe türk olmanın şerefli bir şey olduğuna, ermeni ve rum olmanın da şerefsizlik için, "bizi arkamızdan vurmuşlar" edebiyatının meşrulaştırıcı mekanizmasının başlaması için yeterli olduğuna inandılar.
sözün özü şimdi zararsızdır, ama ne zaman katliama gideceği belli olmaz bu tür abuklukların. türk olduğu için şerefliymiş. ben aranızda bi' sürü yamuk adam ve kadın da görüyorum nedense.
ilk olarak belirtmeliyim ki türklüğümden şeref duyuyorum.
tanım : şeref duymak sözcüğü nasıl bir götten anlamadır ki faşistlikle bağlanabilir bunun açıklamasıdır.
herhangi birşeyden şeref duyan bir kişi başka bir şeyden utanç duymaz ki. bir baba kızına veya oğluna ; "benim evladım olmandan şeref duyuyorum." dediği zaman dünyadaki diğer insanların evlatlarından utanç duyuyorum onlardan nefret ediyorum gibi bir duyguya mı sahiptir ki ?
bir kerede bir kavramı doğru anlayınız.
ayrıca; türklük doğarken değil dünyaya gözlerini kapatırken halen daha bir türk gibi ölebilmektir.
her millet için geçerli olan sanıdır.türk olmakla övünmek güzeldir ama faşistlik yapıp diğer milletlere siz kakasınız en büyük türk derseniz onlar da buna kıçıyle güler. kürt e göre kürt olmak boşnak a göre boşnak olmak alman a göre alman olmak elbette şereftir.
aksi bir anlayışın tezahürü olan "türk olmamanın şerefsizlik olması" gibi bir durum söz konusu değildir, anlama kıtlığı çeken arkadaşlara hitaben.
türk milleti, kendi varlığını yine kendi elleriyle yaratmış ve bugünlere gelmiştir. bu yüzden de büyük bir saygıyı hak eder. bu milletin mensupları da kendi milletine mensup olanları şerefli, onurlu olarak nitelemekte özgürdür. bu ne anlamsızdır, ne de saçma.
"hasbelkader türk olmuşum, ne gurur duyucam", "seçim şansım olmayan bir şeyin nesiyle övüneyim" gibisinden bir şeyler geveleyen insanlara da sormak lazım, seçme şansınız olmadığı halde hasbelkader babanız veya anneniz ya da kardeşiniz olagelen bir insanla gurur duymuyor musunuz? bugün gurur duyabildiğiniz bir şeyler varsa şayet, bunu türk milletine borçlusunuz bir anlamda da, bunu unutmayın.
türk olmanın karın doyurmadığını iddia edip tribünlere oynayan metacı arkadaşlara da fırsattan istifade bir tavsiye vereyim. evet, türk olmak karın doyurmaz, doyurması da saçma olurdu zaten. erdemli bir insan şerefi için yaşar. zaten erdemli bir şekilde, vicdani bir doğrulukla göçüp giderseniz bu dünyadan, insanlık adına üzerinize düşeni yapmışsınız demektir. bu yüzden karnınızın doymasını değer verdiğiniz metalardan bekleyin, simgelerden, olgulardan değil. evet, karın doyurmak da önemlidir, ama bunu değerlerinizin ışığında yapmanız daha anlamlı olur.
türk olmak nedir? eğer türk olmaktan kasıt, "türk milleti çalışkandır, türk milleti zekidir" tanımındaki türk olmak ise seref duyulması gereken bir olaydır. bu meziyetlere sahip biri öncelikle insandır, sonra kendisi ile şerefe duyması gereken bir türk' tür. fakat türk olmaktan kasıt türk anne babadan doğmak ise ortada abartılacak bir durum yoktur. bu şekilde doğmuş fakat bırakın şeref duymayı utançtan ölmesi gereken yüzlerce insan vardır.
temelinde "birkaç yüzyıl boyunca dünyayı yönetmiş olma" düşüncesi yatan şeref duygusudur. Pek az milletin başarabildiği bir durum elbette bir kıvanç kaynağı olacaktır. Bugün Çin ve Rusya'nın düştükleri kötü durumlara rağmen yapmış oldukları atılımlar, Türklerin Batı Hun ve Avrupa Hun'ları olarak sürdürmüş olduğu hakimiyet ve aradan geçen zamanda Osmanlı'nın sağlamış olduğu hakimiyet de göstermektedir ki bu milletler* farklıdır ve tarihin belli zamanlarında dünya yönetiminde çok büyük söz sahibi olmaya her zaman adaydırlar. Bugün olmazsa, yarın...
Unutulmamalıdır ki bir şeyi bir kez yapan onu farklı bir zamanda tekrar yapabilir. O potansiyel onda daima mevcuttur.
bir türk olarak türk olmakla gurur duymak ne büyük şereftir.
bir alman olarak alman olmakla gurur duymak da büyük şereftir.
bir cezayirli olarak cezayirli olmakla gurur duymak da büyük şereftir.
aslolan ekmek yediği yaşadığı toprağa sahip çıkmaktır. vatanını sevmektir. türk olmak ne güzel ne gurur vericidir derken türk olmanın ayrıcalığını hisseder ya insan yüreğinde. işte bu duygu insan için en yücesidir. türk olmak bir şereftir de ayrıca. cezayirli olmak da bir şereftir o ülkenin vatandaşı için.
vatanıyla gurur duymamak kendini reddetmektir.
gocunmaktan daha iyi niyetlidir. daha kasıtsızdır.
ırkla övünme meselesi kıyamete kadar tartışılır.
ama aidiyete karşı gelme zihniyetinin varacağı son nokta, insan olmanın şerefini inkara kadar gider.
insanın bir aileye, bir sülalaye, bir millete kendini ait hissetmesinin ve bundan şeref duymasının nasıl bir sakıncası olabilir ki?
çanakkaledeki aslanlar o şerefi hissetmeselerdi asıl o zaman görürdün sen sanmayı, zannetmeyi.
kim bilir ne sanardın şimdi kendini.
aklı başında bir türk türk olmanın edinilmiş statü olduğunu, o kadar da bir önemi olmadığını bilir. ancak türk olmak gene de şanstır.
dibimizdeki ırakta doğsak, çocukluğumuzda iran ırak savaşı 1991 nato işgali, yıllarca süren ambargo korkunç acılar,2002 işgali ve terörle gene korkunç acılar yaşayacaktık.
etiyopya eritreyi falan saymıyorum bile. türk olmak herşeyden önce şanstır ."türk olmayı şeref sanmak" entrysini giren anlayışa söylenecek tek söz de, en azından şerefsizlik olamayacağıdır.
kişi insan olmanın şerefine nail olmuşsa kendince birtakım şeylerden onur duymasında bir sakınca yoktur, tabi sağına soluna zarar vermeden kendi içinde yaşıyorsa bu maneviyatını. asıl problem kendinden olmayanı şerefsiz sananlardadır, üzerine gidilmesi gereken konu budur.
50 sene önce uyananlar(!) sayesinde birinci iken göreceli olarak üçüncü, beşinci dünya ülkesi olmuşuzdur. işte bizlerin sahip olduğumuz şeref, kaybettiklerimizi geri kazanacak ferasetimizin ve dirayetimizin kaynağıdır.
türk olma şerefine nail olamamış yurtsuzların sıkça düştükleri sanrıdır. elbette ki insanlar milletlerini kendileri seçemiyorlar. ancak; mensup oldukları millet ile şeref duyabilmek bu konudan bağımsız durmaktadır.
benzer bir örnek ile devam edelim... insanlar milletleri gibi ebeveynlerini de kendileri seçememektedirler. ancak; ben, benim için hiç bir fedakarlıktan kaçınmayan ailemle de gurur duymaktayım. bundan dolayı aklımdan şüphe eden sinir hastalıkları uzmanlarını da sevgi ile kucaklarım. he amaç "türk'e bok atmanın dayanılmaz hafifliği"ni yaşamak ise kolay gele...
