bazen düşünüyorum bunu. neden seviyorum burayı, bu insanları diyorum. neden katlanıyorum diyorum. belki biz bi boğaziçi, bi itü bitiremedik ama on yıllardır binlere mezun verdi bu üniversiteler diyorum. bu memleketin beyin takımını oluşturması gereken zamanının gençleri, şimdinin orta yaşları ve şimdinin gençleri bu kültür mirasına ne katıyor vatana millete ne fayda sağlıyor ne üretiyor diyorum. cevabı yok.
atalarla övünülmez, atalar bilinir hatırlanır önlerine geçmek, fikir ve ideallerini ileri taşımak için uğraşılır.
ama açık ve net söylüyorum şu topraklardan mustafa kemal'in aziz hatırasını ve bu uğurda can veren yüz binlerce genci çıkar geriye elle tutulur hiç bir kalmıyor. tek vicdani borç bu. tek vebal. tek kader, tek yazgı bu. başka hiç bir şey değil.
benim ki de boş milliyetçilik bakmayın. kahve edebiyatı. sadece üzülüyorum diye söylüyorum.
