içimde içeriği ile ilgili olarak çılgınca bir meraka düştüğüm hümanizm algılayışıdır. her fırsatta "hümanizmi götünden anlayanların" kalıbını kullanan bu kesimin bundan ne anladığını bilemem ama bana göre şunu anlıyorlar:
1. çoğunlukta olan etnik yapı ne derse o olur.
2. azınlıktakiler çoğunluğa uymadıkça başları ezilmelidir.
3. et ve tırnak gibiyiz fekat ...
4. azınlıkta olanlar bu yapılanları kınamadıkça ...
5. yediği kabı pisletmedikçe ...
evet, yukarıdaki algılayış şekilleri yansıtıyor milliyetçilerin hümanizmasını. ama onlar her fırsatta sözü götlerimize bıraktıkları için ben de kendilerine bırakıyorum sözü. evet, nedir sizin taraftaki hümanizm algılayışı?
türk milliyetçilerinin hümanizm algılayışının tanımı aşağıdaki gibidir.
aklı selim bir türk milliyetçisi anakronizme düşmezse;
hümanist olduğu için değil, türk milliyetçisi olduğu için insanları sever.
bu sevgi, modern bir insanlık tasavvurunun tezahürü değil, kadim bir medeniyetin mirasıdır.
hatta türk milliyetçisi; meseleyi hümanizm, hayvan severlik, çevrecilik gibi dizayn edilmiş bir yeni çağ erdemi olarak görmez. dini ve milli kaynaklarının "esasına" vâkıf bir türk milliyetçisi, topyekûn diğerkâm'dır ve ötekinin hissesini "kul hakkı" olarak kutsal görür.
biz, tanrı'ya giden yolda yetmiş iki milleti bir görmenin elzem olduğu bir kültürden geliyoruz.
Yine başa dönecek olursak;
aklı selim bir türk milliyetçisi anakronizme düşmezse;
vahşi kapitalizmin beşiğinde sallanmış hümanizmin sadece türklerin değil, dünyanın bütün mazlum milletlerinin sırtında kızıl bir hançer olduğunu da bilir.
dişlerinden kan damlayanların, kimi hangi şartlar altında sevdikleri, haklarını korudukları gören gözler için malum değil mi?
O halde hadi gelin.
Yunus'dan daha hümanist kim varsa onun üzerinden konuşalım meseleyi. sokulun sokulun... gelin tanış olalım...
