ayrica cok duygusalızdır millet olarak. Beyazıt Öztürk'ün anlattığı birşey vardır çok hoşuma gitmiştir.
-Bir kafeye gittiniz kız arkadaşınızla yemek yediniz cebinizde para yok garsona deseniz ya param yok garson tamam kardeşim canın sağolsun sonra getirirsin der diyor ama yurtdışında böyle yapsan ne diyorsun sen derler.
elimde duran kitaba göz ucuyla bakmaya başladı her zaman saçlarını kısacık kestirip ortalıkta izne gelmiş asker gibi gezinen kısa boylu arkadaşım. aslında kendisi ile pek sohbetimiz olmamasına karşın bir şeyler sormaya niyetleniyordu zira toplumumuzda kitap okuyan adam'a yaklaşıp ''ben okumuyorum ama haberdarım o kitapta bahsedilenlerden'' havası oluşturmak kültür göstergesiydi, kitabı işaret ederek lafa girdi;
-kimin kitabı??
+mustafa armağan'ın.
-neyden bahsediyor??
+cumhuriyet döneminde de aksaklıklar olduğundan.
-ne biliyormuş, o dönemde mi yaşamış????
+???
-ortam bunlara kaldı işte vs....
sadece bir kelimesiyle bütün tarih ilmini yıkmıştı karşımda duran kişi. o dönemde yaşamayan kimse dönem hakkında bir şeyler yazamazdı ona göre... kendisi de cumhuriyet döneminde yaşamamış olmasına karşın o dönem hakkında ufacık bir şüpheye düşmeyecek kadar emin olmasına şaşırdım. ''tarih ilmi zaten araştırıp yazılır yaşayıp yazılmaz'' demedim, gerek duymadım. zira ona göre boştu bu kitap. sessiz kalmamdan cesaret almış olacak ki mağrur şekilde yanımdan ayrıldı. o bir alimdi bense cahil...
***
eskiden hacivatla karagöz vardı, bilir misin??? hani ikili atışma şeklinde oyunlar oynarlardı. ikisi de çalışkan, bilgiliydi karakterlerdi. işleri kendi becerileri, zekalarıyla yürürtürlerdi lakin televizyonun ülkemize gelmesiyle hacivat ve karagöz popülerliğini zamanla kaybetti...
akabinde kemal sunal geldi ekranlarımıza, içten candan bir insandı. sevdi toplum, bağrına bastı orta oyunun yerini orta direk şabanlar aldı...
şaban'ın filmleri şans üzerine kuruluydu. şaban boş boş oturur ya şans eseri işi yürür ya düşmanına kamyon çarpardı. hiç bir film'de şaban karakteri bir iş için uğraş vermemiş, en fazla başlık parası biriktirmek için çalışmış akabinde de aslında çalışmasına gerek olmadığını görmüş hasbelkader(havadan para yağmıştır, tokatçı olmuştur)gelen paranın keyfini sürmüştür.
bizim toplumumuzun yapısına etkisi olmuştur halkın sevdiği film-oyun karakterlerinin. türk halkı eskiden hacivat, karagöz gibi çalışkan iken kemal sunal'la birlikte kısa yoldan köşeyi dönme hesapları yapan, halletmesi gereken bir iş-sorun olduğu zaman kendisi boş boş otururken işin şans eseri düzelmesini bekleyen bir yapıya sahip olmaya başladı.
***
bir türk geleneği olarak televizyon hayatımızda çocuğumuzdan çok yer tutuyor artık. komşusuna selam vermeyen bizler dizilerde iki komşunun arası bozulup birbirlerinden selam sabahı kesince onlara acımaya-üzülmeye başladık???
toplum ''vizyonun ne'' diye sorunca televizyondan bahseden adamlarla doldu. hepimiz muhteşem yüzyılla tarih öğreniyor, kurtlar vadisiyle derin devlet hakkında bilgileniyoruz, hepimiz basit yollardan zengin olma hayalleri kuruyor, köşeyi dönüyoruz. hiçbirimiz televizyon karşısında kendimizi gerçekleştirmekten başka şeylere vakit bulamıyoruz.
- bıçak kullanmaz. çatalın kenarıyla yemeği keser.
- sigara yüzünden sararmakla kalmayıp kavuniçi rengine dönmüş bıyıkları olanı makbuldür.
- bayan kelimesini bağğğğğğğğyan diye okur.
- 3 yılda 1 kitap okur en fazla.
- brokoli, karnıbahar vb sebzeleri zinhar tüketmediğinden kemik problemleri çekme ihtimali yüksektir.
- içkiyi ağzıyla içemez çoğu zaman maalesef. kavga çıkarır, sarhoşluğun bile bir adabı vardır, onu bilmez.
- gazete kitap vb. okumamakla övünenleri de vardır.
- tek yönlü düşünür.
- muhtemelen bu entry'i eksileyecektir.
Artık ne yapacağını şaşırmış millettir. Daha düne kadar askerler şehit oluyor diye ağlıyorduk şimdi de askerler suçlu. Ya neden hem askerimizle hem polisimizle gurur duyan bir millet olamıyoruz ki.
bu hafta karşılaştığım örneklere göre yorumlanacak olursa kahir ekseriyetinde zihinsel yetersizlik mevcut olan insanlar.
komünist olup tanrı inancı olanlar var.
hz. ali doktrinlerini hz. muhammed i yok saymak suretiyle uygulayanları var.
sevdiği şarkıcı veya şair e göre ideolojisini belirleyenleri var.
müslüman olup kadere inanmayanları var.
osman gazi orhan gazinin oğlu mu?, babası mı? bilmeyen milliyetçileri var.
kendi ırkından bir zatın dünyaya bedel olduğuna harbiden inananları var.
dua okuyarak ve cübbe giyerek zengin olanları var.
yabancı manda altında daha özgür olabileceğini sananları var.
- doğuştan getirdiği vicdan genini besleyip büyütmüştür; ama nerede, ne şekilde, ne dozda kullanacağını bilmez,
- ortaya çıksa utanacağı toplum gerçeklerini gün yüzüne çıkarıp, çözüp, yoluna devam etmek varken;
üstünü kapatır, özenle ve yoluna devam eder. ama bilmez ki birileri ısıtıp ısıtıp önüne getirecektir!
- hem batıya doğru koşar, hem doğuya. aklı batıda; fikri doğudadır.
yıllar öncesinde başlayan doğu-batı çatışmasını bir türlü aşamamıştır!
[dostum; doğuda bi bok yok, teee japonya'ya kadar uzanacağım diyorsan sen bilirsin diyeceğim de avrupa daha yakın be abi,
bak buralar daha güzel, ferah ferah!]
- dünyada eşi benzeri yoktur. saat yönünün tersine hareket eder inadına! bütün yeniliklere göğüs geriyormuş gibi yapar... mahalle baskısından kurtulduğu an bakarsın hooooop; kabak çiçeği, her konuda!
- en okumuşu da yazmışı da damarlarında taşıdığı cehaleti atamaz; kadınını kısıtlar. (en naif böyle açıklanırdı.)
- kısacası türk insanı cahildir, ben dahil, biz dahil! aksini iddia etmek daha büyük cehalet olur. önce ne olduğumuzu bilelim. iyi taraflarımız da var; ama biraz öz eleştiriye ihtiyacımız var önce...
mantıktan çok günü birlik duygularıyla hareket eder. okumayı, araştırmayı pek sevmez. meraklıdır ama kendini ilgilendirmeyen olaya. kadercidir, ama yine de bir ferdi olmaktan gurur duyduğumdur.
edit: yav bir allahın kuluda mı oylamaz şunu. klavyenizde akrep mi var.
