her türk erkeğinin kendini adam sanması sorununun çok gerisinde kalan sorundur. en basit örneği eşine, çocuklarına eziyet edenlerle konuşulursa bu kişiler kendilerini hemen ağar abi tanıtırlar. kendilerini adam zannederler ama bilmezler ki kahvehaneye takılmakla adam olunmuyor.
insanı ben türk kızı değilmişim lan, ben kimim? gibi sorulara boğan sorundur.
türkiye' de yaşıyoruz millet. hani şu daha el kadar bebeyken; sokakta at gibi koşturma kız, eteğini açma kız, gülme öyle fingirdek, kalk sofrayı topla, oğlanlarla arkadaşlık etme, saçını başını yolarım çıkar o eteği, baban duymasın keser seni, bu saatte sokağa çıkmayı mı düşünüyosun bi de, doğru otur, sağa sola bakma, baban izin vermez hiç heveslenme, abinin gömleğini ütüle, benim başımı belaya sokma, o yanındaki herif kimdi, sen kaşındın kızım, ulan vericen 250 gr amma nazlandın, senin bacaklarını kırarım görüşmeyeceksin o zibidiyle, biraz kendine bak kızım sonra niye rus kızı diyosunuz, bakire değilsen orospusun, vs. denilen türk kızından bahsediyoruz değil mi?
tüm bunlara rağmen kendini prenses gibi hissediyorsa da helal olsundur. hakkıdır ve prensesdir her biri ayrı ayrı.
bir de şöyle atarlı giderli durumları vardır " benim prenses olmam için senin prens olmana gerek yok, benim babam zaten kral adam" yeminle okuduğumda tüylerim tiken tiken oldu.
