dün saat 18.00'da istanbul kavacıkta yediğim ayar veyahut derstir.
ahh sözlük!
herkesin bir gece önce çılgınlar gibi seviştiği benim ise karşı komşu neriman ablaya
format attığım o durgun geceden saatler sonra oldu bu olay.
not:''neriman ablaya format atmam'' farkındayım seksüel kaçtı lakin sadece xp pro' büyütecek bir şey yok.
neyse çok uzatmayayım.
sonbahara tutunmuş hoyrat bir noel sabahı beyhude hayallerimin peşinden koşmak üzere, ki bu 250 gram değildir.(aşk adamıyım ben)
yola çıktım.
benden hoşlandığını düşündüğüm ve kendisinden hoşlandığımı bildiğim kızla (ki bunlar aynı kişi)
görüşmeye gittim.
ondan ne kadar hoşlandığımı benim için yaptığı helvadan heykelimi görünce anladım.
bir süre dolu gözlerle ona bakıp akabinde helvayı yedim.
olay dönüp dolaşıp moleküler transportasyon'a geldi.
bir süre kavacıkta marşmelov parçacıklı sıcak çikolata içtikten sonra
isviçre bilim akademisi conseil européen pour la recherche nucléairein yani cern'e gittik.(500 t ye atladık lakin çift bilet alıyorlarmış geçmişini siktiklerim)
bir süre akademi ve üniversite hastaneleri arasında mekik dokuyup
alp dağları arasında sıvı alışverişi yaparak fikirlerimizi tartışsak da bir sonuca varamadık.
aslında olayın teolojik bir boyutu olduğuna kanaat edip, vatikan'a papa ile görüşmeye gittik.
hollyfather asi seksi ve düşünceli gözlerle bize bakıyordu.
tüm bu epik sessizliği kız arkadaşımın bana söylediği şu sözler bozdu.
''bir kadın her şeyi unutabilir ama neyi unuttuğunu asla unutmaz''
anlıyorum fakat konumuzla ne alakası var nalan ! diye cevapladım.
bir anda olduğu ortamdan kaybolarak hiçliğe kavuştu.
yani en başından beri moleküler transportasyon nedir biliyordu.
tüm o hengamede, papa kalp krizi geçirdi vekilharc olarak yeni papa oldum.vatikandan yazıyorum.
