ben bu yazıyı ağzından kezban kelimesini düşürmeyenlere yazdım.*
şu son yıllarda türk erkeğinin kafası çok karışık. birçoğu geleneksel kafası ve aslında istediği(!) şeyle mücadele etmekten bitap düşmüş ve bir ucubeye dönüşmüş durumda. ve içlerinde yaşadıkları kaos yüzünden şöyle tuhaflıklar gösterebiliyorlar;
özgüveni yüksek , olduğu gibi davranan kadınlara ''helal olsun harbi kız'' derken bu kadın tipinden ölesiye korkuyorlar. çünkü bu sözün içlerindeki gerçek karşılığı ''yollu lan bu''.
çünkü hoşlarına giden bu kadını ne toplum onaylıyor ne de aileleri. o yüzden bu kızlarla kanka olup işi ciddiye götürmekten kaçıyorlar.
bu yüzden bu adamları genellikle her daim kezban diye nitelendirdikleri ''uff sn be slk'' kızlarının peşinden koşarken gördüğümüzde hiç şaşırmıyoruz. çünkü kezbanlar ne kadar salakda olsalar en azından trip atan, zor kadınlar. bu yeterli.
özetle türk erkeği önce bir kadın yaratıyor, sonra yarattığı şeyden nefret ediyor. bunun çözümü ise sanırım sadece ne istediğini bilmek.
delikanlı kız yolludur mu bilmem ama yolluysa daha da işime gelecek durumdur. yani açıkça söylenmelidir. kadın da erkekte tecrübesiz bir araya gelmemeli, öncesinde tecrübe yaşamalıdır.
harbi (yollu) kızlar kesinlikle gerçek hayatta'da tercihimdir.
ailemle bir araya geldiğinde hanım hanımcık takılır onu da hallederiz.
