aslında bir rivayetin gelenek haline dönüşmüş halidir şöyleki, Osmanlı zamanında eve misafir geldiğinde kahveyle birlikte su getirilirmiş, Misafir toksa kahveyi alırmış açsa suyu, Tabii o zaman hemen sofra kurulurmuş. Böylece çok ince bir nezaketle anlaşılırmış. günümüzde pek de kalmayan böylesine nezaket örneğini bırakın, şöyle adam gibi köpüklü bir kahve yapan hatun herhalde öpüp başüstüne konur.
suyun türk mutfağındaki önemini gösteren kanıtlardan biridir.
baklavanın yanında su, rakının yanında su, türk kahvesinin yanında su. bu bir tesadüf olamaz. evet.
aslinda yaninda ya da sonunda icilmsinden ziyade kahveyi icmeden önce su icilir ki kahvenin tadiyla agiz tadimiz karismasin.amac kahve tadina tam varmaktir.
su ile ağızda kalan tadı nötrleyip, her seferinde o müthiş lezzeti hissedebilmek içindir, suyun soğuğu, kahvenin az şekerlisi makbuldür, hele bir de güzel yapılmış ise.
kahvenin yanında gelen su önce içilip* ağız güzelce bir temizlenir çaktırmadan ağız çalkalama ile sonra kahve içilir. eğer içilen kahe tadında ise yani beğenilmişse tadı gitmesin diye üstüne su içilmez. ancak kahve güzel bir tad bırakmadıysa ağızda üstüne su içilerek tadı kesilir.
görgü kuralları gereği yanlış anlaşılabilecek, arkanızdan "görgüsüz" diye dedikodu bile yapılmasına sebebiyet verebilecek eylem.
esasında su, kahvenin yanında değil, kahveden önce bir yudum, kahveden sonra bir yudum içilir. kahveden önce bir yudum içilir, bu şekilde ağız temizlenir ki kahve tadı karışmasın, lezzeti çıksın. sonrasında da bir yudum içilmesinin sebebi, telvenin bıraktığı acı tadı gidermektir.
"günümüzde bunu düşünen var mı?" denebilir ama emin olunabilir ki, vardır. bakarlar, dikkat ederler. ayrıca o suyun hepsi de içilmemelidir, bir, bilemediniz iki yudum içilip bırakılmalıdır.
insandaki "o kadar getirmişler, içeyim bari" hissiyatı sonrası gelişen durumdur.üstelik 5 fincana bir su düşer ve dostlarım eğer o su o kadar insan arasından sizin önünüze konuyorsa, siz artık olmuşsunuz demektir.*
Eskiden padişahların yemeklerini tadan çeşnicibaşılar varmış. Bunlar her yemeği zehirli olup olmadığını anlamak için tattıkları gibi kahveyi de tadarlarmış. Fakat kahvenin makbulu demir cezvede tek kişilik yapılanıymış. Hal boyle olunca da koca padişaha 5 kişilik kahve değil tek kişilik kahve pişiriliyormuş. Bu da güvenlik zaafiyeti oluşturuyormuş. Bunun üzerine bir yöntem geliştirilmiş. Bu yönteme göre,padişah kahveye parmağını bandırıp kahvenin yanında gelen suya sokarmış. Kahvenin suyun içindeki dağılımına göre zehirli olup olmadığını anlarmış. Mevzu da o günlerden bugünlere gelmiş. *
