Dünya ülkelerinin cogunun gelişmiş olması her iki cinsiyetten ınsanında calışma hayatında eşit haklara sahip olması ve sayıların dengeli bır sekilde olmasından kaynaklanıyor.Ama Türkiye de gelin görün ki anca kadınlar eziliyor hor görülüyor okula göndermeyi bırakın sokağa bile çıkamıyor.
yeni nesil ile birlikte toplumdaki kadına yönelik bu hapsedilmişlik kırılır diye düşündüğüm fakat kendi çevremden yaptığım gözlemler neticesinde bu konuda çok da umutlu olmamanın gerektiği bir durumdur. mesela benim annem çalışmazdı çünkü babam çalıştırmazdı, amcamın eşi çalışmazdı, halam çalışmazdı, teyzem çalışmazdı. komşuların hiç birinin eşi çalışmazdı, akrabaların da öyle çünkü eşini çalıştıran erkeğe iyi gözle bakılmazdı, ayrıca o yıllarda tek bir erkeğin çalışması ile bile ihtiyaçlar giderilirdi vs vs, böyle bir inançları vardı her ne kadar yanlış olsa da sonuçta en fazlası ilkokul mezunu olan cahil insanlardı. fakat bu insanların kız çocukları da %90 lık bir oranda çalışmamayı tercih etti fakat bu kez çalışmaya izin vermeyen koca faktörü o kadar önemli değildi. gözlemlediğim bu ikinci kuşaktaki dişiler çalışıp kendi birşeylerin sahibi olmaktansa bunlara sahip olan birini bulmayı-aramayı daha cazip buldu. bazıları buldu evet ama büyük çoğunluğu bulamadı. bulanların da hepsi mutlu olmadı, çünkü parayı kazanan gücü elinde tutan demekti ve bu insanların hayatında parayı kazanan hep erkekti dolayısı ile güç ve söz söyleme hakkıda ondaydı, birçoğu kocaları tarafından aldatıldı boşandı, bazıları o kadar şanslı bile değildi üzerine gelen kumaya razı oldu. gelelim gözlem yapılan 3. kuşağa yani bu insanların çocuklarına ve tabi bizimde ilerleyen yaşımızla birlikte içine girdiğimiz iş-okul vs gibi sosyal ortamlar neticesinde yaptığımız gözlemlerin sonucuna; sonuç 2. kuşaktan çok ta farklı değil gerçi bunların çoğu daha arayışta ama kendi ayakları üzerinde durabileceği bir hayatı kurma arayışı değil, kendinden bir önceki kuşaktakiler gibi bu hayatı sağlayacak olan erkeğin arayışında. iş çevremden bakıyorum daha 20-22 yaşında olan en fazla 1-2 sene çalışma deneyimi olan kız artık çok yoruldum yahu, evlensekte evimizin kadını olsak tribinde. ulan daha ne gördün ki yoruldun daha hayatın başındasın, bu nasıl hastalıklı bir düşüncedir. bugün yüzüne gülen, istediğini alan, seni mutlu eden adamın 5 yıl sonra nasıl bir adam olacağının bir garantisi varmı ki sen bütün bir hayatını bir insana güvenerek emanet edebiliyorsun. kapının önüne koysa kucağında çocuğunla birlikte ne yaparsın hiç düşündün mü? hem sadece evde oturarak nasıl bir hayat geliştirebilir insan? kendi kişisel gelişimi nasıl tamamlar bütün gün esra erol izleyerek. bir insanın en büyük hayali evlenip evde oturmak olabilir mi?
