liderliğe oynayacak bir türkiyedir. şuanki hükümetin yaptığıda budur.- ki helal olsun- önce iç siyasette şahinleşti -olması gerekeni yaptıda diyebiliriz- sonra dışa karşı tutumunu değiştirdi. son üç senedir ab ye rest çekmesinin altında da bu var zaten. bir türk-islam birliği projesi. tarih onlarca defa bu birliğin başırılarını nakış nakış yazmıştır. yine yazmaya hazırdır. yapmamız gereken tek şey milli değerlere sımsıkı bağlı manevi bir şahlanıştan geçer. işte o zaman hem mazlum müslüman milletlerin gözündeki yaş bitecek hemde müslüman türk hakettiği dünya liderliğini yine ele geçirecektir.
her ne kadar sevmesem de arapları, ab zırvalıklarını bir kenara bırakıp paralı araplarla iş birliği yapmak çok daha hayırlıdır ülkemiz için. araplarla yapmakta olduğumuz ticareti bile misli misli olumlu şekilde etkileyecektir.
kötü yolda ilerleyen türkiyedir. zira bu güne kadar hiç bir türk'e diğer islam devletlerinden bir hayır gelmemiş aksine hep zarar gelmiştir. türkiye türk islam birliği çizgisinde değil direkt olarak türk birliği çizgisinde ilerlemelidir.
keşke böyle olsaydı.
tek temennimiz budur ama mevcut hükümet bu çizgiden çok uzaktır.
geçmişte de bu çizgiden çoğu kez uzaklaştık ama geç olmadan hak yolu bulduk.
bu çizgiden en büyük kopuşumuz turgut özal zamanında olmuştur. azerbaycan'a sırt dönmüş, türkmenleri silmiş, bosna'yı, kosova'yı kaderine teslim etmiştik.
sadece peşmerge'ye kucak açmış ve karşılığında ihanet görmüştük. hatta hala ihanet devam etmekte.
arkasından bir nebze toplasakta, artık sürekli zigzaglı bir türk-islam çizgisi vardı. biri destekler, diğeri köstekler şekilde ilerlemiştik.
bu çizgiyi sadece 2000-2001-2002 yıllarında mhp rayına oturtmuştu.
sonra gelen akp hükümeti çizgiden çok fazla uzaklaştı.
bizim azerbaycan'ı kaybettiğimiz yıl abdullah gül ve sarkisyan yanyana oturmuş, kapıları açıp, ermenistan'ı zengin etmeyi düşünüyorlardı.
karabağ karalara bürünmüştü, sarkisyan'ın keyfi yerindeydi.
biz türkmeneli'ni kaybettiğimiz gün rte ve barzani oturmuş amerika'nın ıraklı insanlara tecavüzünü destekliyordu. türkmenleri ikna edip, barzaninin emrine vermenin gayreti içindeydi.
bizim kosova'yı kaybettiğimiz gün, dışişleri bakanı amerikanın ağzına bakıyordu. bağımsızlığı kabul etsem mi etmesem mi diye düşünüyordu.
bizim balkan türklerini kaybettiğimiz gün rte ve eşi yunan başbakanı ile oturmuş, türkleri nasıl evcilleştiririz diye tartışıyordu. sonra rte 'herkes yunanca konuşsun' dedi. oysa ki türkiye'de herkes türkçe bile konuşmuyordu.
bizim kendi kendimizi kaybettiğimiz gün içeriye halaylarla teröristler giriyordu. ermeniler akdamar'da, yunanlılar sümela'da ayin düzenliyordu.
şehitlerimiz bayraklara sarılı şekilde evlerine gelirken, abdullah gül kadillakta rte mecliste gündem değiştiriyordu.
eee tabi ki türk-islam ülküsü yine hayat bulacak.
ama bu hükümetle değil.
bizi sadece türk ve müslüman olan anlar.
bu çizgiyide o çizer.
