evet, amerika'da bir süre yaşamış hatta tekrar gitmek isteyen oranın kültürünü çok da seven biri olarak şunu söylemeliyim ki, türkiye ile olan sorunum türk kültürü ile değil türk kültürsüzlüğü iledir. türkiye'nin sıkıntısı tam olarak kültürel bir sefalet içinde olmasıdır.
örneğin müziği ele alalım. türkiye'nin müzik alanındaki durumu nedir? eski pop şarkıları var mı? yok, yeni türküler ortaya çıkıyor mu? hayır. türk beşleri bilmeyen bir nesil yetişti ve yine yetişiyor. kaçınız açıp arada bir türk beşleri dinliyorsunuz diye sorsam bir elin parmağı kadar insan çıkar. türk insanı kendi kültürüne sahip çıkmaktan o kadar aciz ki bunu müziğinden bile anlayabilirsiniz.
devam edelim, edebiyat.
nedere yeni hasan ali yüceller, nerede yeni necip fazıllar, nazım hikmetler, orhan veliler, namık kemaller. yok değil mi?
devam edelim haber spikerleri diyelim mesela. nerede o zamanının dobra mehmet al birandları, seversiniz sevmezsiniz sorgulayan ali kırcaları ... yok. artık parayı alan kafa sallıyor.
devam edelim din. gidin amerika'da dindar birine sorun. hepsi ama hepsi istisnasız incil'i ingilizce çevirisinden okur. bizde öyle bir alışkanlık maalesef kuran için anadilde okumak gibi bir durum yok. tamamiyle bilgisiz bir inanç var. bilgi sıfır inanç da göstermelik. dinin felsefesinde eksiklik var. inanç sadece yat kalk gibi somutluklara kalmış o da başkası görüyorken. kimse görmüyoken din yine yok.
nerede türkiye'nin avrupa'ya yayılan dans grupları. anadolu ateşi dışında kaldı mı? nerede gelişkin bi dizi sektörü. amerikan çakması bile olmayan resmen türk rezilliği bir dizi sektörü. film sektörü desen dünya çapında 50 senede toplasan 10 iş ya çıktı ya çıkmadı.
gelelim tarihe. kaç kişi açtı da ömründe bir nizamülmülk siyasetname okudu? okuyan yoktur. kaç kişi açtı da bir safahat okudu yada kaçımız açıp bir sadeleştirilmiş haliyle nef'i veya nabi okudu.
herkesin dilinde bir amerikan karşıtlığı ama kendi kültürünü korumaya çalışan da yok. valla çok sürmez bi de yemek kültürünü kaybedersek geriye sadece dil kalır. onun da zaten yarısı fransızca oldu bile.
Asıl sorunumuz bilgimiz olmadan fikrimiz olması çünkü. Hiç bilmediğimiz bi konu hakkında dahi öğrenme gereksinimi duymuyoruz. Öğrenmek istemeyen, merak etmeyen toplumlar gelişemez. Daha acısı yok olur.
mesela şu şiiri yazabilen bir siyasetçi, yönetici kaldı mı ülkede?
sanma şâhım...herkesi sen....sâdıkane...... yâr olur
herkesi sen.. dostun mu sandın..belki ol... ağyâr olur
sadıkâne........belki ol.....âlemde bir.......... serdar olur
yâr olur... ağyâr olur...... serdar olur....... dildâr olur
yada şu şiiri yazan düşünürümüz kaldı mı?
duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun, etme.
başka bir yar, başka bir dosta meylediyorsun, etme.
sen yadeller dünyasında ne arıyorsun yabancı?
hangi hasta gönüllüyü kastediyorsun, etme.
çalma bizi, bizden bizi, gitme o ellere doğru.
çalınmış başkalarına nazar ediyorsun, etme.
ey ay, felek harab olmuş, altüst olmuş senin için...
bizi öyle harab, öyle altüst ediyorsun, etme.
ey, makamı var ve yokun üzerinde olan kişi,
sen varlık sahasını öyle terk ediyorsun, etme.
sen yüz çevirecek olsan, ay kapkara olur gamdan.
ayın da evini yıkmayı kastediyorsun, etme.
bizim dudağımız kurur sen kuruyacak olsan.
gözlerimizi öyle yaş dolu ediyorsun, etme.
aşıklarla başa çıkacak gücün yoksa eğer;
aşka öyleyse ne diye hayret ediyorsun, etme.
ey, cennetin cehennemin elinde oldugu kişi,
bize cenneti öyle cehennem ediyorsun, etme.
şekerliğinin içinde zehir zarar vermez bize,
o zehiri o şekerle sen bir ediyorsun, etme.
bizi sevindiriyorsun, huzurumuz kaçar öyle.
huzurumu bozuyorsun, sen mahvediyorsun, etme.
harama bulaşan gözüm, güzelliğinin hırsızı.
ey hırsızlığa da değen hırsızlık ediyorsun, etme.
isyan et ey arkadaşım, söz söyleyecek an değil.
aşkın baygınlığıyla ne meşk ediyorsun, etme.
evet, amerika'da bir süre yaşamış hatta tekrar gitmek isteyen oranın kültürünü çok da seven biri olarak şunu söylemeliyim ki, türkiye ile olan sorunum türk kültürü ile değil türk kültürsüzlüğü iledir. türkiye'nin sıkıntısı tam olarak kültürel bir sefalet içinde olmasıdır.
örneğin müziği ele alalım. türkiye'nin müzik alanındaki durumu nedir? eski pop şarkıları var mı? yok, yeni türküler ortaya çıkıyor mu? hayır. türk beşleri bilmeyen bir nesil yetişti ve yine yetişiyor. kaçınız açıp arada bir türk beşleri dinliyorsunuz diye sorsam bir elin parmağı kadar insan çıkar. türk insanı kendi kültürüne sahip çıkmaktan o kadar aciz ki bunu müziğinden bile anlayabilirsiniz.
devam edelim, edebiyat.
nedere yeni hasan ali yüceller, nerede yeni necip fazıllar, nazım hikmetler, orhan veliler, namık kemaller. yok değil mi?
devam edelim haber spikerleri diyelim mesela. nerede o zamanının dobra mehmet al birandları, seversiniz sevmezsiniz sorgulayan ali kırcaları ... yok. artık parayı alan kafa sallıyor.
devam edelim din. gidin amerika'da dindar birine sorun. hepsi ama hepsi istisnasız incil'i ingilizce çevirisinden okur. bizde öyle bir alışkanlık maalesef kuran için anadilde okumak gibi bir durum yok. tamamiyle bilgisiz bir inanç var. bilgi sıfır inanç da göstermelik. dinin felsefesinde eksiklik var. inanç sadece yat kalk gibi somutluklara kalmış o da başkası görüyorken. kimse görmüyoken din yine yok.
nerede türkiye'nin avrupa'ya yayılan dans grupları. anadolu ateşi dışında kaldı mı? nerede gelişkin bi dizi sektörü. amerikan çakması bile olmayan resmen türk rezilliği bir dizi sektörü. film sektörü desen dünya çapında 50 senede toplasan 10 iş ya çıktı ya çıkmadı.
gelelim tarihe. kaç kişi açtı da ömründe bir nizamülmülk siyasetname okudu? okuyan yoktur. kaç kişi açtı da bir safahat okudu yada kaçımız açıp bir sadeleştirilmiş haliyle nef'i veya nabi okudu.
herkesin dilinde bir amerikan karşıtlığı ama kendi kültürünü korumaya çalışan da yok. valla çok sürmez bi de yemek kültürünü kaybedersek geriye sadece dil kalır. onun da zaten yarısı fransızca oldu bile.
