hemen hemen her yerde karşımıza çıkabilmesi muhtemel olan hadisedir. aslında bir alışkanlıktır. yaşlısı genci herkes yapar bu işi. işin uzmanına danıştığımda, neden böyle bir durum var türk halkında dediğimde aldığım cevap şuydu: herkes anlıyor bu işten. ben olsam şöyle yapardım, ben olsam şunu şuraya koyardım falan türünden düşüncelerle ilgilenmekteymiş inşaat işiyle.
1970'lerde büyük iş makinalarının ülkemize girmesiyle hızlanan şantiye yaşamında daha önce bu makinalardan görmemiş olan insanımızın izlemesi anlaşılırken şimdiki zamanlarda aynı şeyin hala her şantiyede yaşanıyor olduğunu görmenin yarattığı şaşkınlıkla alakalı başlık.
efenim ben bunun canlı şahitlerinden biriyim. şöyle ki:
sene 2004*, bilenler bilir, gaziantepte prestige sinemasının önündeki yollar kazınıp, muhit eşilerek alt geçit yapılıyordu. yaklaşık 4-5 ay süren bu olay boyunca prestige sinemasındaki filmler değil de yapılan yol çalışması kapalı gişe oynadı.
alışkanlık değil hastalıktır. araştırmalara göre insanoğlunun büyük bir kesimi şantiye izleyerek vakit doldurabilmekte ve bu bir bağımlılığa dönüşmektedir.
kesinlikle nedeni anlaşılamamıştır.o anda kendini bir boşlukta hissedip bir amele bir duvar ustası bir boyacı gibi iş kollarına bölünebilen kişinin yaptığı mantıksız davranış.
yapılması gerekenin,inşaata girişteki o 'girmek tehlikeli ve yasaktır' tabelasına bu sözler yerine'izliyorsun da eline ne geçiyor'yazısının yazılmasıdır.
discovery channel daki nasıl yapılır yada mega yapılar programını izleseler daha az tehlikeli olabilecek kişilerdir. zira inşaat alanına bile zaman zaman girip proje sorumlularına zor anlar yaşatabilirler.
bir de bunların iş makinası tutkunları vardır ki o tipler daha da tehlikelidir.
