büyük babaannelerimizin eğitimsiz olmasını gelecek nesillere de aktarmak için gösterdiğimiz büyük çaba.
öğrenme ve eğitim ne olduğunu, nasıl olması gerektiğini hiç bir zaman öğrenmemek üzere genlerimize işlenmesine izin verip tembel bir ırk olarak yeryüzünde "bilmim ki, beynim durdu, ondan sonra dedi di, dedim ki, dediler ki, ne derler?, onlar yapıyor ama yine bizi çekemiyorlar"dan öte gitmemizin imkansızlığını görmemizi engelleyen at gözlüklerini evrimleşerek içselleştirmemiz.
anladınız mı? sanmıyorum, hadi oruç tutup cumaları sayım yapalım. işte türklerin sorunu bu, sadece bu yani din.
Ben bunu Türk insanı diye genelleyebilir miyim bilmiyorum. Yaşadığım iki şehirde de vardı. Öndekinin ensesine girmezsen sırada olduğunu anlamıyorlar. Sence ben önümdekinin ensesine girmeyerek sana "araya gir" mesajı mı veriyorum yoksa kişisel alana saygım mı var?
şahsi kanaatim türk insanının en büyük sorunlarından biri kültürü ile olan bağlarının kopmasıdır. ülkemizde eski bir kültür kalmamıştır. eski bir dans, eski bir spor, eski bir oyun yoktur. eski adetler yoktur. yahu ülkenin 100 yıllık markaları içinde doğru dürüst bir tane sanayici yok, üretici yok herpsi şekerci, kahveci . gerçi onun sebepleri başka ama neyse uzun hikaye.
kısadan söylemek gerekirse kültürün kesintiye uğramış olması ülkenin en büyük sorunudur. böyle olunca insanlar bir kültürün ve topluluğun bir parçası olarak hissetmediğinden dolayı daha vahşi, daha pervasız, daha acımasız ve utanmaz oldu. bu da diğer problemlerin başlangıcı oldu.
köyden şehire göç yıllarında, şehre gelen köylüler kendi memleketinde yapamadığı her şeyi istanbul'da yapmaya başladılar. çünkü buraya bir aidiyetleri yok. dünyanın hangi ülkesinde metropollerde xxx köyü ve yardımlaşma derneği olabilir ki ? hiçbir şeye ya da hiçbir yere aidiyeti olmayan insanlar her türlü ahlaksızlığı yaparlar.
Türkiye aslında bir Afganistan'dır. Kadını bikini giyer erkeği Mercedes'e biner güzel takım elbise giyer ama kafaların içini açtığın zaman Afganistan'daki kafanın aynısı.”
