türk insanının en büyük sorunu

ince düşüncesizlik, eleştiriye tahammülsüzlük, özeleştiri yoksunluğu liste başında gelmektedir.

hey dostum senin en büyük sorunun koca kıçının üstünde taşıdığın.

Cahillik...

Net..

cahil, yoz, yüzeysel, bencil ve çıkarcı olması..

Aşırı duygusal olması, hayatın gercekleri ile sağlıklı bağlar kuramaması. Sebep sonuç ilişkisi ile düşünme alışkanlığı olmaması.

Hala osmanlı imparatorluğunda yaşadıklarını zannediyorlar. Alooooo burası türkiye cumhuriyeti.

Lanet olası kıçının kafasından büyük olması mı?

(bkz: bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak)

Her şeyin doğrusunu kendinin bildiğini sanıp, sürekli doğrularını başkalarına aktarmaya çalışmak.
Zorlamayın arkadaşlar herkes her şeyi bilemez.

celal şengör'ün dediği gibi ;

Türkiye aslında bir Afganistan'dır. Kadını bikini giyer erkeği Mercedes'e biner güzel takım elbise giyer ama kafaların içini açtığın zaman Afganistan'daki kafanın aynısı.”

en büyük sorunumuz bu.

"bilmiyorum" demeyi bilmemesi ve olması gerekeni yaptıkları için övgü beklemeleri.

Aşırı duygusal olması, hayatın gercekleri ile sağlıklı bağlar kuramaması. Sebep sonuç ilişkisi ile düşünme alışkanlığı yok.

Cahillerin çoğalıyor olması.

Toplumsal çürümeyi umursamamasıdır. Bana dokunmayan yılan bin yaşaşın dedikçe her şeyin daha da kötüye gittiğini öngörememesidir.

cehaletin övünülecek bir şey olduğunu sanma zavallılığı.

şahsi kanaatim türk insanının en büyük sorunlarından biri kültürü ile olan bağlarının kopmasıdır. ülkemizde eski bir kültür kalmamıştır. eski bir dans, eski bir spor, eski bir oyun yoktur. eski adetler yoktur. yahu ülkenin 100 yıllık markaları içinde doğru dürüst bir tane sanayici yok, üretici yok herpsi şekerci, kahveci . gerçi onun sebepleri başka ama neyse uzun hikaye.

kısadan söylemek gerekirse kültürün kesintiye uğramış olması ülkenin en büyük sorunudur. böyle olunca insanlar bir kültürün ve topluluğun bir parçası olarak hissetmediğinden dolayı daha vahşi, daha pervasız, daha acımasız ve utanmaz oldu. bu da diğer problemlerin başlangıcı oldu.

köyden şehire göç yıllarında, şehre gelen köylüler kendi memleketinde yapamadığı her şeyi istanbul'da yapmaya başladılar. çünkü buraya bir aidiyetleri yok. dünyanın hangi ülkesinde metropollerde xxx köyü ve yardımlaşma derneği olabilir ki ? hiçbir şeye ya da hiçbir yere aidiyeti olmayan insanlar her türlü ahlaksızlığı yaparlar.

ülkenin en büyük sorunu budur.

iyi ve kaliteli beslenmemek.

Zeka geriliği.

Bilime ve öğrenmeye heves yoksunluğu.

Nezaket ve zerafet eksikliği.

Kibir ve şatafat düşkünlüğü.

VS.

Ben bunu Türk insanı diye genelleyebilir miyim bilmiyorum. Yaşadığım iki şehirde de vardı. Öndekinin ensesine girmezsen sırada olduğunu anlamıyorlar. Sence ben önümdekinin ensesine girmeyerek sana "araya gir" mesajı mı veriyorum yoksa kişisel alana saygım mı var?

1-Karşısındakini Dinlememek. Dinlediğini anlamamak.
2- okuduğunu anlamamak.

kitap okumamayı, sorgulamamayı, eleştirmemeyi yaşam felsefesi ve günlük, haftalık bir rutin edinmek.

okuduğunu anlamak, kitap okumayı ömürlük alışkanlık edinmiş toplumların zamanla kazandığı bir meziyettir!

ortalamada doğu avrupalılarla aynı beyne sahip türklerin ibretlik hali ortada!

Cehalet ve biat.

Her seferinde aynı şeyi deneyip farklı bir sonuç beklemeleri.

Önce ahlak, sonra yine ahlak. iş ahlakı, ticaret ahlakı, siyaset ahlakı ve aile ahlakı hepsi sıkıntılı.

büyük babaannelerimizin eğitimsiz olmasını gelecek nesillere de aktarmak için gösterdiğimiz büyük çaba.

öğrenme ve eğitim ne olduğunu, nasıl olması gerektiğini hiç bir zaman öğrenmemek üzere genlerimize işlenmesine izin verip tembel bir ırk olarak yeryüzünde "bilmim ki, beynim durdu, ondan sonra dedi di, dedim ki, dediler ki, ne derler?, onlar yapıyor ama yine bizi çekemiyorlar"dan öte gitmemizin imkansızlığını görmemizi engelleyen at gözlüklerini evrimleşerek içselleştirmemiz.

anladınız mı? sanmıyorum, hadi oruç tutup cumaları sayım yapalım. işte türklerin sorunu bu, sadece bu yani din.

Unutmak ve öğrenmemek. Bilmemek değil öğrenmemek ayıp denir ama bizde öğrenmeye bile tenezzül yok.