nefreti farklı bir uğraşa kanalize ederek sönümlersin. eski yılların bugünden farkı, o zamanlar insanlar iyi kötü kendi işi uğraşına odaklanır, halkın farklı sınıflarından karşılaşmalar olsa da nefreti açık etme hoş görülmezdi.
ama bugünlerde imkanlar fazla da olsa siyasi gerilimden kaçınmak imkansız. anlamıyorum çok mu kulak kabartmaktan bu, istemsiz içine mi çekiliyoruz, ama siyasi gerilime çok maruz kalıyoruz. moralimizi iyiye çekecek hiçbir gelişme olmuyor, kör karanlıkta işe koyulup karanlıkta işten çıkıyoruz. trafikte bogusmaktan kendimize zaman kalmıyor. karşıt görüşte olduğun insana rastlamak bile korkutuyor ve istemiyor insanlar. bu da toplumda hata asla kabul etmeme anlayışından. tek kusurdan linç etmek aşırı yaygınlaştı. hepsi zanaat ve mesleklerin kıymetsiz olduğu basarlar iktidarının hüküm sürmesindendir. insanların mutsuz ve nefret dolu olması o hükmün ve tüketime yönelimin sürekliliğinin en büyük garantisidir. şunun farkında olup öyle yaşarsak bütün bu musibetlerden kurtulacağız ya; günün sinir stresini nasıl yönetmeli o zor geliyor işte..
