ahmet kayanın bu ülkedeki en kaliteli seslerden birisi olduğunu daha anlayamayan, önyargısını aşamamış bir yazar düşüncesi. bu işler böyle olmaz aga. adam ne düşünürse de düşünür kime ne sanat yapıyor(du).
hakkındaki iddaalar doğru veya yanlış, konu dışı bırakıyorum. mevzu bahis kişi, ateş olmayan yerden duman çıkmaz lafını her daim hatırlatan yegane insandır nacizane ben için. dediğim gibi bu adamın(!) niyeti benim için söz konusu değildir. hakkında yapılan suçlamaların tamamını göz ardı edip, insanların "ama şarkıları çok güzel, kişiliği beni ilgilendirmez" zihniyetiyle bu şahsa gizliden hayranlık duyması anlam verilebilecek bir olay değil.
tartışmaya girdiğim kişilerin neredeyse tamamına yakını beni haklı da görse "şarkıları güzel, kişiliği beni ilgilendirmez" diyerekten dinlemeye devam etmesine anlam veremiyorum. madem ki karakterine saygı dıymayarak, sadece sanatsal kişiliğine değer veriyorsun gel bana bu mantıksızlığı açıkla. insan sevmediği, hatta nefret ettiği birinin yüzünü görmeye, sesini duymaya nasıl tahamül edebilir. kısacası, türk halkının ahmet kaya yavşaklığından utanıyorum. bir onuncu yıl marşını maçta, bayramda tüm halk hep bir ağızdan söyleyebiliyoruz ama kimsenin müzik çalarında yoktur. mehter takımını gördük mü hayranlıkla izleriz ama küçük bir çoğunluk dışında kimse bundan öteye geçmez. gelgelelim, kimin müzik çalarını alıp müzik zevkine bakmaya kalksan ilk olarak alfabetik sıranın da avantajını arkasına alan ahmet kaya karşımıza çıkar.
yanlış anlaşılmasın kimsenin müzik zevkini yargılamak haddime değildir.ancak bu yavşaklıktan utanıyorum.
