boku çıkan gençliktir efendim. referandumdaki tavrını beğenmediğim gençliktir. yo yo, evet çıktı diye değil. twilight gibi bilimum vampirimsi konulu kitaplarla büyüyen, oh bilmemkimin tecavüz sahnesi, yok kıvanç'ın kasları, yok gossip girl diye diye koca bir yıl geçirip bir günde ülkesini çok seven, gereğini yapan insanlarmış gibi davranmalarını kastediyorum. "amaaağn hocaağm bunlar ne işimize yarıycaaak ki", "matematiği bulan mısırlılara piramitler girsin ehehe" diyen gençliğe bu müstehaktır! anlıyorum, ülke için tedirginiz, ama sanmamak gerekir ki evet oyunu veren herkes rte'nin propagandalarına aldandı da verdi, hayır efendim. senin kaç katın kitap okuyan -üstelik twilight değil- insanlar da evet'e oyunu bastı. sen de kalkıp diyorsun ki, aziz nesin'den örnekler veriyorsun, ülkenin yüzde altmışı aptaldır diye. en azından aziz nesin'i alet etmeyin derim. özgürlük özgürlük diye bağırıp karşıdakinin fikrini hazmedememe olayını geçelim artık. bölüneceksin bu gidişle. aptal bir futbol karşılaşması için insanlar kavga ediyor lan bu ülkede! böylesine diken üstünde bir milleti de keskin çizgilerle böldüler, evetçi, hayırcı diye. olaylara tepeden bakmak gerekiyor bazen, aldanmamak gerekiyor böyle şeylere. ha, evet çıksın mı istiyordum, hayır. ama kalkıp da senin gibi düşünmeyenini aptal diye nitelendirmek oldukça çocukça geliyor. yeteri kadar iyi olamazsak, fende, matematikte, kültürde, teknolojide yani vazgeçilemeyecek kadar iyi olmazsak, birileri bize mutlaka kötü şeyler yapacaktır. karanlığa küfretme faslını geçip, bir şeyler yapmak gerek, kafalarımızı bacaklarımızın arasından alıp, olması gereken yerde, olması gereken gibi, insanca, özgürlük için, adalet için düşünmek, bu uğurda savaşmak gerek. ve korkma dostum, kan dökmen gerekmiyor bu savaşta, ter döksen birazcık yeter.
ha, böyle yapmaya devam edersen, küfrettiğin piramitlerin üzerine oturturlar adamı, benden söylemesi.
içinde bulunmaktan kimi zaman utandığım "grup" diyelim.
utanırım, çünkü kendisinin bile gülebileceği şeyleri giyen, marifet olmayan şeyleri marifetmiş gibi anlatan ve bu devirde aklı karı-kız-erkek muhabbetinden "başka bir şeye" çalışmayan insanlara dönmüşlerdir.
geleceği belirsizdir, plansızdır, programsızdır, hedefsizdir. içindeki gücün farkında değildir. aklını, sınıfta arkadaşlarını toplayarak ilk deneyimini anlatmakta harcar.*
bir kısmı karaktersizdir, her sene farklı bir tip çizer, kimin yanında takılırsa onun güdümüne girer. haksız olduğu zaman zorbalığını kullanır. herhangi bir konuda kendi bir şey yapmıyorsa, uğraşan insanları da alıkoyarlar, üstüne haklı olduklarını iddia eder.
iş lafa geldiğinde mangalda kül bırakmaz.
bu yüzden utanır insan işte bazen, "bu mu mensup olduğum gençlik ?" diye.
gençliğimizin yarısı ne okuyor ne çalışıyor. tüik açıkladı!
bu adamların sinema, tiyatro, sergi ve müze gezmediği de ortada. bunları yapacak kültürleri de maddi durumları da yok. buna sebep olan nedir?
üretim ekonimisi değil de inşaat rantı ile zengin olanlar, memleketi cemaatlere parsel parsel satanlar, turizm ve tarımı bitirenler bu tablonun mimarıdır.
Afedersiniz yarrağı yemiş olan gençliktir.
Kırsal kesimdekiler genelde muhafazakar takılıp şehirde yaşayanlara özenirler okuma yazma oranı azdır. En büyük hayalleri ehliyet almaktır. Genellikle asgari maaşlı bir işte çalışırlar.
Orta kesim diyebileceğimiz ne zengin ne fakir ne tam muhafazakar ne tam karşıtı olan kesim beyaz yakalı olmak için çabalarlar. Elit diyebilecegimiz kesim ise parayı yiyecek yer arar hepsinin ortak özelliği ise ülke hiç birinin sikinde değil. Gercekten değil biraz umrumuzda olsaydı vallahi bugün bir çok sıkıntıyı hiç cekmiyor olurduk.
Amerikan gençliğinin 20-30 sene önce yaşadığı değişimi dini farklılıklardan dolayı daha da iki yüzlü bir şekilde yaşadığı halde kendini kayda değer şeyler yapan insanlar sayan gençlik.
