kültür meselesidir. istanbul Ermenileri kibar naif konuşmasıyla gerçek bir istanbul beyefendisi ve hanımefendi iken ermenistan ermenileri açgözlü kaba oldukça hoyrat bi haldedir.
not: bu sözler asla ırkçılık içermemektedir. anadoluda köyde yetişen bir Türk ile istanbul dogup yetişen Türk arasında dağlar kadar fark vardır.
biz buralara hep yazdık, bir daha yazalım. liseli kardeşlerimiz bilgilensinler..
toplumsal baskı denen şey, yani siyasi husumetler diyelim bizbuna kendi aramızda. işte hep bunlardan dolayı hiç bir ermeni "ben ermeniyim" diyemez açık açık. kimliğini saklarlar. gerçek kimliklerini. kiminin umrunda olmaz, ister istemez asimile olur. kimileride bunu hiç unutmaz evinde ermenice konuşur annesiyle babasıyla, eve ermenice merhaba demek olan "allo" diyerek girer. ikiside insandır neticesinde. lakin hiç biri bölücülük yapmama amacıyla "ben türküm" demiyor yani. çaktın mı?
pkk ve bdp hariç demişsin. e sen bildiğin kürt ırkını inkar ediyorsun be arkadaş. kürtler farklı, ermeniler farklı.. az biraz bir kaç belge aç okuda öğren. ayıp denen bir şey var. 15 yaşında sivilceli bi liseli olduğunu varsayıp yaşına veriyorum ve hakaret etmiyorum sana.
gel gelelim işin caf caflı bölümüne; ermenistan halkının yüzde doksanı ve türkiye. hmm.
kaç defa ararat'ın doğusuna geçtin? kaç defa sınırı geçrin de bilip bilmeden konuşuyorsun?
sınır kapısı kapalı bir kere. iki ülke arasında ki ticaret hacmi yok denecek kadar az..
biraz kafa biraz kafa..
