kimse gucumuzu test etmeye kalkmasin diyerek putinle obama ozel toplanti yaparken bunlardan gunlerce randevu bile alamayanlarin kendi ic dunyalarinda cizdigi sozde dis politikadir, buna politika deniliyorsa tabi.
2002-2015 arası türk dış politikası diye bir seri devam ediyor bölüm,bölüm, ben beğendim onu takip etmekte fayda var, Ak parti dönemi değişen dış politikayı işliyordu. harunresitaydin.com ( 2002-2015 arası Türk Dış Politikası )
eğer son zamanlarda gördüklerimizin ve yaşadıklarımızın hepsi birden bir kurgu falan değil ise, fena halde bocalamakta olandır.
mısırda artık idareyi eline almış olan sisi hükümetiyle neredeyse kanlı bıçaklıyız. bu konuda batılı devletlerin desteğini de alamıyoruz. suriyede esede karşı en düşmancıl tavrı sergileyen ülkeyiz. bu konuda da batının desteğini alamadığımız gibi, bir de durduk yerde iran ve rusya gibi yakın komşularla ilişkilerimiz bozuluyor milli çıkarlara ters olarak. merkezi ırak yönetimiyle aramız bir süredir bozuk. buna esas sebep olarak da türkiyenin son dönemlerde kuzey ırak kürt yönetimiyle olan iyi (belki fazla samimi) ilişkileri gösteriliyordu. fakat son dönemdeki gelişmeler neticesinde görülüyor ki kobane meselelerine paralel olarak kuzey ırak kürtleriyle de aramız bozuldu. barzani erdoğan/davutoğlu ilişkileri bundan nasıl etkilenir onu zaman gösterecek fakat politik açıdan pek de olumlu seyretmeyecekmiş gibi görünüyor.
batı ise erdoğana yönelik tepkilerini her geçen gün biraz daha cesur bir şekilde dile getirmeye başladı. biden'ın açıklamaları bana kalırsa sadece bir gaf olmaktan öteydi. amerikanın türkiye algısını göstermesi açısından oldukça önemliydi. bu bakımdan belli ki batıda "bizim en büyük problemimiz ortadoğudaki müttefiklerimiz" şeklinde bir algı yaratılmaya çalışılıyor. yani bir bakıma abd ve esada karşı koalisyon oluşturmuş olan müttefiklerin kamuoyuna günah keçisi olarak sundukları ülkelerin başında geliyoruz şu an.
öte yandan aynı anda hem ışid tarafından hem de pkk ve türevi örgütler tarafından tehdit altındayız. son zamanlarda sığınmacı adı altında ülkeye alınan milyonlarca insanla birlikte belki bu örgütlerin bazı militanlarının da ülke içine sızmış olmaları ihtimali var. şu şartlar altında, kevgire dönmüş sınırımızda ve metropollerde güvenlik nasıl sağlanacak, tam bir soru işareti.
velhasıl özet olarak aynı anda bu kadar fazla düşmana sahip olup 10 yıl öncesine göre daha dostane ilişkiler geliştirebildiğimiz tek bir ülkenin dahi olmaması galiba başarısızlıkta bir son nokta!
son zamanlarda boka batmış politikadır. hiç dostumuz yok, bize güvenen yok. düşmanımız çok. bizim çok zeki halkımız da hala ısrarla hükumeti destekliyor. rezillik kepazelik...
dış işleri bakanlığı eski müsteşarlarından emekli büyükelçi ali tuygan'ın, 'diplomatik yorum' isimli web sitesindeki yazısından kısa bir bölüm:
"türk dış politikasında mutlak bir geriye gidiş söz konusu. türkiye 5-6 sene evvel demokrasisiyle örnek gösterilen, ortadoğu'da da saygınlığı yüksek bir ülkeydi. şimdi ise demokrasiden uzaklaşan, herkesle kavgalı, ideolojik ve iç politikaya yönelik söylemlerle harmanlanmış bir dış politika var."
farun sönmezoğlu nun müthiş dille çok iyi anlattığı paradigmadır. özellikle 1945-1960 arası soğuk savaş dönemi çok iyi anlatılmış. kıbrıs sorunu ise çok iyi bir dille anlatılmış olsa da konu çok karıştırılmış. aynı konudan 2 sayfada bir bahsediliyor kitapta. çünkü 4 farklı ülkenin birbiriyle olan ilişkileri farklı başlıklarda incelenmiş ve bu kitabın kendini tekrarlamasına neden olmuş. onun dışında çok sade bir dile sahiptir.
ahmet davutoğlu ve ak parti dönemi dış politikasını özetlemek için Stratejik Derinlik mi Dış Politika Sığlığı mı? sorularına cevap bulmak gerekmektedir. cevap verdi
bu dönemde adını ahmet davutoğlu yönetiminde türk dış politikası olarak revize etmek doğru olacak. zaten 2002'den beri bu böyle. önce danışman olarak sonra da bizzat bakan olarak prof. davutoğlu dış politikayı yönlendiriyor.
ne yalan söyleyeyim ilk başlarda hoşuma gidiyordu stratejik derinlik kavramı ekseninde yönetilmeye çalışılan dış politika. uzun süredir yönünü kaybetmiş siyasete kimlik kazandırmaya çalışıyordu. birçok yeni ülkeyle ilişkiler kuruluyor, vizeler kaldırılıyor, komşularla sıfır sorun politikası yürütülmeye çalışılıyor. ancak ne olduysa oldu dış basında da sıklıkla çıkmaya başlayan bölgesel güç ve yeni osmanlı övgüleriyle de bağlantılı olarak politika sapmaya başladı.
hemen hemen tüm komşularımızla "sıfır sorun" yerine "sırf sorun" açmazında sıkıştık, bölgesel güç olacakken israil ve suriye tarafından uçak ve gemimize yapılan açık saldırılara bakakaldık, afrika dışında diplomatik etkinliğimizi artıramadık...
son dönemdeki durum ise ırak için abd'ye askeri teskereyi vermediğimiz için bozulan ilişkiler nedeniyle yaşadığımız büyük zararın sonradan anlaşılması nedeniyle suriye'de olması gerekenden çok daha fazla bir rol üstlenmemizdir. maalesef bu duruş dış politikayı ve ülkeyi büyük bir çıkmaza sürükler görüntüdedir. abd artık daha fazla asker kaybetmek istemediği için orta doğu'yu el altından soft power ile şekillendirmekte ve maalesef bu işte bizi de cepheye sürmektedir. abd'li temsilciler ankara'da dışişleri bakanlığı'nda her gün toplantı yapmaktalar. sonuçlarından zarar görenleri ise haber bültenlerinde görüyoruz maalesef.
devamlı gülümseyen bakanımız sayesinde iflas etmiş politikadır.
komşularla sıfır sorun diye yola çıkıldı, suriye ile ortak bakanlar kurulu toplantısı yapıldı, düğünlere gidildi ailece, şerbetler! içildi.
o zamanlar muhalefet (özellikle bahçeli) bu politika tutmaz minvalinde açıklamalar yapıyordu.
sonuç: 'oğlum bak git' videosundaki ergen e benzeyen bir ülke.
sürekli atar var ama çöpçü fırçanın sapını gösterince kaç.
