senaryolarının yaratıcılığa dair hiçbir şey barındırmaması. saatlerce süren bakışmalar, yüze gereğinden fazla zoom, iyi oyuncunun değil güzel figuranın ön planda olması.
edit: hakikaten, sanki her dizide en az bir tane gözleriyle oynayan oyuncu varmış gibi zoom yapıyorlar ya saatlerce o yüzlere, bakışlara. sinir olmamak mümkün değil. adını feriha koydum'u izlemeye yeltendim, nasıl içim bunaldı o görselliğin sıkıcılığından, klişelerden vs.
repliklerin oyuncular tarafından ezberlenmemesi - replikler arası geçişlerin uzun sürmesi.
repliklerin boş beleş olması da ayrı bir konu, üç saatlik dizi çekmek için havadan sudan ottan çaydan bahsedilmesi gerek, bu da çok keyifli değil açıkçası.
- merve neyin var? (o sırada martı sesleri eşliğinde merve triplerden triplere girer)
...
- merve iyi misin? dur sana bir çay söyleyeyim, garsoon bakar mısın, bize iki çay verir misin?
-- tabi hanfendi, hemen getiriyorum. (kamera garsona odaklanır, bir süre takip eder)
...
-- buyrun hanfendi, çaylarınız. (hala y.rak kafalı garsonu izliyoruz)
- teşekkürler. ee merve konuşur musun alah aşkına?
+ hiiç, okan'ı düşünüyordum sadece (ve hisli keman sesi devreye girer)
bu ne bilaader! 70 milyonluk bir zombi ordusu yaratma projesi mi? bana ne kadının içtiği çaydan, odak konusu olan garsondan, kızın triplerinden! bir anlam koyun şu senaryoya, bir derinlik olsun. arada sırada vapurda ya da otobüste denk geliyorum, kendi kendine rol kesen tipler var. üç saat boyunca manalı manalı rol kesen andavalları izleyince insan ister istemez onlara dönüşüyor herhalde. zombi bile senden daha akıllı angus çobanı seni!
Sürekli aynı konuların işlenmesi, bölümlerin 2 saate yakın olması temel nedenlerden bazılarıdır. Dizileri izlenebilir hale getiren senaryo ise sürekli aynı konular; tecavüz, 30 kadın arasında kalan bir adam, şirketler, yatlar, ne yazık ki. izleyiciyi tekrar ekrana çekebilmek için, başrol oyuncusuna bir el ateş ettirilir "son" yazısı çıkar tamamdır.
