dünyada en çok konuşulan 5. dil olan türkçemiz her durumu ifade edebilme altyapısına sahiptir. kendisini türkçe ile ifade edemeyen insanın eksikliğinden kaynaklanır.
oldukça iyidir. dünyada bizim gibi atasözüne, deyimlere,betimlemelere, mecazlara boğulmuş bir dil daha yoktur. ki türkçe öğrenmeye çalışan yabancılar da en çok burda zorlanırlar. ifade edileni anlamazlar. biz lafı gediğine koyarız sinirlendiğimizde. aşkı daha iyi kim anlatır ki ümit yaşar oğuzcan,atilla ilhan'dan daha nice şairimizden daha iyi? hangi ülkenin türküleri bizimkisi kadar özlem, acı , hasret, aşk doludur?
aslında bu konuda biraz yetersiz kaldığı durumlar olabilir türkçe'de, netice itibariyle melankolik,depresif gibi ya da aklıma gelmeyen birçok durum örneğindeki kelimeler dilimize yabancı dillerden geçmişlerdir.
edit:bende türkçe'ciyim hatta profesyonel olarak; kötü bir şey söylemedim dilimiz hakkında hatta örnekleriyle sundum ama eksileyen arkadaş yanlış anlamaya meyilli galiba.
tarihi derinliğini kaybetmediği sürece, oldukça tatmin edici seviyededir. ama arı dilciler tutturdu mu, "bu türkçe, bu değil", ortada türkçe falan kalmaz. bir örnek vereyim:
- pascalın pensees, lamartinein meditations, la rochfoucauldnun reflexions ve alainin idees adlı kitapları, modern türkçe'ye "düşünceler" diye tercüme edildi. oysa eski türkçe'de bu kavramların dördünü de, kendi incelikleri içinde karşılayacak kelimeler vardı.
osmanlı'dan sonra balkanlar'da, ortadoğu'da ve türkiye'de yapılan dil devrimlerini inceleyen bir ingiliz yazarın tespiti bu... necip fazıl okumuş belli ki...
demek istediğim, arı dilcilik bir aptallaştırmadır. onunnla hiçbir şeyi olması gerektiği gibi ifade edemezsin.
