var olduğunu bilmediğim, var olmasını istediğim ve internette Mesut Özil ile ilgili bir yazıda varlığını gördüğüm oluşumdur.
burada gördüğüm yazıyı aynen aktarmak istiyorum:
--spoiler--
sayin akalin gurbetciler hakkinda birseyler yazarken elli yildir el kapilarinda sürünen türk diasporasinin yasamlarini bilmenizi isterdim. ömürleri, bir gün vatana temelli dönüs umutlariyla gecen milyonlarca insandan bahsediyorum. dönüpte köyünde, kasabasinda yada bir sahil kasabasinda bir ev almak ve yetecek bir parayla yasamini sürdürmek. ama yillar gösterdiki bizler o evlere degil, anca bir ucagin bagajinda bir tabut icinde ülkeye dönebiliyoruz. kapitalizm iki tarafli yedi bitirdi insanlarimizi. ne almanya ne türkiye sahip cikti insanlarimiza. kombassanlar, yimpaslar insanlarin bir ömür biriktirdiklerini topladi gitti ve aci yani bu adamlar türkiye´de ortalarda dolasiyorlar hala. basbakanimiz almanya´ya geldi, alman vatandasligina gecin birseycik olmaz dedi. oysa bizler kendi kimligimizi birakmak istemiyorduk. yutkunduk bir aci dügümlendi bogazimiza. bir ömür herseye ragmen karasevda gibi sevdik, hayal ettik ülkemize bir gün temelli dönüsü. ama herkese taninan cifte vatandaslik bize taninmadi. ya asimile ol yada git söylemleri yükseldi. burada yabanci dediler, sizler orada alamanci dediniz. artik memlekette yasayacagimiz evin hayali degil, hangi mezarlik bize görenin hesabini yapiyoruz. cocuklar büyüdü bu arada, isci oldular, isadami, akademisyen, politikaci oldular, futbolcu oldular. kimse yetistirmedi onlari, zonguldakli mustafalar, siverekli fatmalar, trabzonlu dursunlar yetistirdi, canini disine takarak, elkapilarinda calisarak. simdiii, bizi elkapilarina ucuz is gücü olarak satan yöneticileremi, futbolda dahi gördügümüz cemaat yapilanmasinami, kombassanlarami, onlari kollayan yöneticileremi, söyleyin kime güvenipte cocuklarimizi gönderelim. kendi hayatlari el kapilarinda, vatan özlemiyle gecip gitmis insanlara biraz saygi lütfen. biz yurt disindaki türk diasporasi olarak mesut´la gurur duyuyoruz. dar görüslü olmayin. türk sadece türkiye´den ibaret degildir. hayatin pek cok alanlarinda basarili insanlarimiz var daha, gitgidede cogalacaklar ve buralarda her türkün yapmasi gerektigi gibi, irkciliga karsi mücadele verecekler ama yemek yedigi kabada ... mayacaklar. irkciligin lüzumu yok. diasporadan mackali kemal´in oglu barbaros
--spoiler--
herşeyden öte artık birbirimize köstek olacağımıza destek olmamıza yol açmasını canı gönülden istediğim oluşumdur. aidiyet devam ettikçe ve insanlar birbirine bağlandıkça eminim ki hiçbir örgüt, devlet ya da kişi bunun karşısında duramaz.
türk ulusunun yurdundan ayrılmış kollarını ifade eder.
Bu hesaplamalara Türkiye'de ya da daha önceden Osmanlı bölgesi olan ırak, Suriye Bulgaristan, Kıbrıs, Yunanistan Makedonya ve Kosova'da yaşayan insanlar dahil edilmemiştir.
Almanya 4,000,000
Fransa 500,000
ingiltere 500,000
Abd 500,000
Hollanda 400,000
Avusturya 300,000
Belçika 200,000
Suudi Arabistan 200,000
Avustralya 150,000
Kazakistan 150,000
Azerbaycan 110,000
Rusya 100,000
isviçre 100,000
Libya 80,000
isveç 70,000
Danimarka 70,000
Brezilya 59,000
Kırgızistan 55,000
Kanada 140,000
israil 30,000
Venezuela 28,000
italya 16,000
Norveç 16,000
Japonya 10,000
Özbekistan 10,000
Ukrayna 9,000
Finlandiya 7,000
Katar 7,000
Türkmenistan 7,000
Birleşik Arap E. 5,500
Afganistan 4,500
Kuveyt 3,000
Meksika 3,000
Ürdün 2,500
Polonya 2,500
ispanya 2,500
irlanda 3,000
Çek Cumhuriyeti 1,700
Macaristan 1,700
Arjantin 1,300
Güney Afrika 1,100
Şili 1,000
Liechtenstein 900
Fas 850
Uruguay 700
Yeni Zelanda 600
Moldova 460
Lüksemburg 450
Tacikistan 400
Hırvatistan 300
Hong Kong 260
Slovenya 260
Portekiz 250
Endonezya 250
Kongo Cumhuriyeti 230
Belarus 150
Slovakya 150
Moğolistan 130
Hindistan 120
Tayvan 500
izlanda 70
Malta 50
Porto Riko 40
Litvanya 35
Cezayir 30
Estonya 25
Letonya 9
Grönland 8
Güney Kore 8
Bahamalar 4
Bolivya 2
Avrupadakilerin zaten tuzu kuru da, bence ortadoğu, orta asya türkleri ve balkanlardaki anadoluya dönmemiş türkleri türkiyeye almak yerine onlarla ilişkilerimizi güçlendirmeli ve söz sahibi olmalarını sağlamalıyız.
