ırkçı/kavmiyetçi/milliyetçi kuklaların görmek istemediği gerçektir. ölüm ve sonrasına ilişkin hiçbir yatırım yapmadıkları için bu dünyada kendilerini bir şekilde 'üstün' gösterip, sahte mutlulukların peşinde sürünmektedirler. biri 'türk' olmasından, biri 'kürt' olmasından övünür durur. üstünlük olarak görür. kendini 'adam' sanır. bırakın islami bir yaşamı, bunlar insani bir yaşamdan dahi uzaktırlar. sonuç bellidir. türk de olsalar, kürt de olsalar ölünce toprağa gömülecek ve ırkları ise hiçbir fayda getirmeyecektir. türkü de kürdü de allah'ın huzuruna çıkacak ve yapıp yapmadıklarının hesabını verecektir. ne kürt olan kürt olduğundan, ne de türk olan türk olduğundan dolayı azaptan kurtulabilecektir. ölüm kendilerini bulduğunda ırklarını düşünecekler mi acaba? bir su gibi gerçek olan ölüm tecelli ettiğinde, allah'ın vaadettiği hesap günü geldiğinde türk ya da kürt olmaları bir şefaat sağlayacak mı acaba? allah, 'dünyada iken benim için ne yaptın?' diye sorduğunda ne cevap verecekler? kürtçülük yaptım, türkçülük yaptım, müslümanların arasını ayırdım mı diyecekler? son pişmanlıkları fayda verecek mi acaba? dünyada fırsatlar var iken pişman olup, tövbe edip geri dönmemişken, iş işten geçtikten sonra pişman olmaları onları kurtarmaya yetecek mi?
