öldürmek için değil, yaşatmak için savaşır. mecbrsa dünyayı dize getirir, ölmeden dizleri toprağa değmez, diz çökmez.
25 nisan 1915 günü conk bayırı'nda türkler ve birleşik kuvvetleri arasında korkunç siper savaşları oluyor. siperler arasında 8-10 metre mesafe var. süngü hücumundan sonra savaşa ara verildi. askerler siperlerine çekildi. yaralılar ve ölüler toplanıyor. iki siper arasında açıkta ağır yaralı ve bir bacağı kopmak üzere olan ingiliz yüzbaşısı avazı çıktığı kadar bağırıyor, ağlıyor, kurtarın diye yalvarıyordu. ancak hiçbir siperden, kimse çıkıp yardım edemiyordu. çünkü en küçük bir kıpırdanışta yüzlerce kurşun yağıyordu. bu sırada akıl almaz bir olay oldu. türk siperlerinden beyaz bir bayrak sallandı. arkasından aslan yapılı bir türk askeri, silahsız siperden çıktı. hepimiz donup kaldık. kimse nefes alamıyor, ona bakıyorduk. asker yavaş adımlarla yürüyor, siperdekiler nişan almış bekliyordu. asker yaralı ingiliz subayını okşar gibi yerden kucakladı, kolunu omzuna attı. ve bizim siperlere doğru yürümeye başladı. yaralıyı usulca yere bırakıp geldiği gibi kendi siperlerini döndü. teşekkür bile edemedik. savaş alanlarında günlerce bu kahraman türk askerinin cesareti, güzelliği ve insan sevgisi konuşuldu.
en şerefli annelerden doğarlar vatanları için canlarını verirler gözlerini kırpmadan
ve ölüncede ailesinin söylediği tek cümle
! vatan saolsun ! dur.
(bkz: askerlik yan gelip yatma yeri değil)
edit: ne eksiliyonuz zorunuza mı gitti.
iki tipi vardır efendim, biri gazi olur devlet peşinden fatura yollar veya vücudunda bulunan şarapnel parçalarına rağmen gazi olmasını ispat etmesini ister. bürokrasi fena birşeydir.
bir diğer tip bedellidir bastırır parayı rahat eder, karavana ne onu bile bilmez.
birçok bayramı ve zaferi hatta gururu onlar sayesinde bu güne kadar getirdiğimiz yüce insanlar topluluğu.eğer bugün varsak, nefes alıyorsak, türkçe konuşabiliyorsak, bunları ve daha nicesini onlara borçluyuz. ancak her nasılsa şimdiye kadar hiç bu yüce makam ile ilgili konuşmayan dış basın ve iç basın, yöneticiler, başkanlar her nedense bir anda dikkatlerini bu yöne çekmiş ve nedense askerlerin sesini kısmaya kalkışmıştır. bize o kadar şeyler bahşeden bu yüce makamı bir kalemde silebileceklerini zannedenlerse ya cevabını havadan ya da karadan almıştır, almak hoşlarına da gitmiş olsa gerek ki, bu sefer, içeridekileri de teşvik ederek bir yandan askeri çıldırtmaya bir yandan da köşeye sıkıştırmaya çalışmaktadırlar.
son zamanlarda özellikle " (bkz: atabeyler)" , " (bkz: ergenekon)" gibi örgütlerle ilişkilendirilmeye çalışılıp, yıptarılmak istenmiştir.
bugünden itibaren dünyanın en merhametli insanları olarak kabul ettiğim gurur abidesidir neden mi;
geçenlerde show tv de yayınlanan bir programı izliyordum. programın adı kan uykusu ve programda emekli bir asker * konuktu ve başından geçen bir olayı anlatıyordu hatta olay kameraya da kaydedilmişti ve görüntüden kareler yayınlanıyordu olay aynen şöyle yaşanmıştı.
bir pkk'lı terörist elinden yaralı bir şekilde yerde yatıyordu ve askerler teröristi iyileştirmeye çalışıyordu aynı zamanda etrafı inceliyorlardı. askerler pkk'lı teröristi sakinleştirmeye çalışıyorlardı çünkü terörist askerlerin kendisini öldüreceğini beynine kazımıştı. ve işte asıl can vurucu an pkk'lı terörist bir askere şu sözleri söylemiştir.
yaralı terörist: beni öldürecek misiniz ?
türk askeri: ben seni nasıl öldüreyim yazık günah sana.
işte bu iki cümle size her şeyi anlatıyor. ruslar yakaladıkları çeçen mücahitleri alelacele infaz ederken, abd askerleri tarlada çalışan masum ıraklı çiftçileri apache helikopterlerindeki ağır makineli tüfekle param parça ederken bizim yiğit askerimizin verdiği şu cevap bütün cellat ülkelerin kulağına küpe olsun.
