bugün nerden aklıma geldi bilmiyorum, eve giderken alayım da alayım diye bütün gün aklımdan hiç çıkmadı. girdim migrosa, buldum reyonda. bir hayal kırıklıgı yaşadım. resmen tokat yemiş gibi, evladım düşmüş gibi oldum. bu neyy dedim. plastik ambalaja koymuşlar. hevesim kaçtı ama yine aldım. hiç olmazsa, kapagı acınca kapagın içindeki jelatini, kapagın arkasındaki sivri şeyiyle acarım. o bile beni tatmin etmeye yeter dedim. arkadaş o sivri zımbırtı yok ?! kopar aç jelatin var. neyse ki yedek probis almıştım..
çukulatayı haldır huldur yemekten ziyade, onu emerek elde etme mantığıyla üretilmiş pazarlama harikası bir üründür. sanırım beyinde salgılanan bir hormon arkadaşı katlıyarak salgılatıyor bu alet-i icat.
vardir boyle bi sey, halen uretilmektedir hatta bizim marketmizde satilir hergun yerim yalniz eskiden tup teneke gibi olurdu simdi plastikten ama yine de cok guzel. var uretimi yani, bitmis degil. yiyiniz, evladiniza yediriniz.
çikolatayı cekmeye calısmaktan, dudakları acıtan, cocuklugumuzun vazgecilmezlerinden bi çikolata. yok simdi ki cocuklarda öyle bişi dedirtir hatırlandıkca.
Nutella'yı kaşıklamaktan daha zevkli bir şey varsa o da tüp çokokremdir. O nasıl bir keyifti. Hiç bitmeyecek gibiydi. Sıkardın sıkardın.. bitti sandığında bile eğer gerçekten inanırsan ve doğru yerlere bastırırsan birazcık da olsa beliriverirdi çokokrem, tüpün ağzında. Onu da dilinin ucuyla alırdın. Ohh miss.
