çağımız artık bireyselleşme çağı. Eskiden insanın önceliği ailesi sevdikleri olurdu. Şimdi önce kendisi.
Kendisi tatmin olmadan etrafına fedakarlık yapan insan sayısı azalıyor artık. Oysa ailenin temeli en az bir kişinin fedakarlığıyla sürecek yapıdır. iki tarafta bencillik yaparsa ya da bir taraf bencilliğini ön plana çıkarırsa aile olmaz.
son 10-15 yılda hayatımıza giren terim ve kavramları bir gözden geçirin:
- kendini önemse
- kişisel gelişim. (birlikte gelişme kişisel geliş. Herkes senin rakibin)
- sürekli mutlu ol. (böyle bir şey mümkün değil)
- iphone ( i-phone) (benim telefonum) (ben ben ben....)
- selfie. (self= kendim)
- 1+0 stüdyo daire. (eve başkası gelmesin yalnız ol )
- residence, 30 katlı apartman (komşu mu o da ne? )
bunun gibi birçok kavram insanları birbirinden uzaklaştıran kavramlar ve çoğumuzun hayatında bu kavramlar önemli yer teşkil ediyor.
bunlarla yaşayan bireyler anlaşmazlığa mahkum oluyorlar.
temeli aşka dayalı evliliklerde boşanma oranı çok yüksek. bir erkek olarak belki cinsiyetçi yaklaşıyorum olaya ama kadınları memnun etmek bu çağda imkansız gibi, tabii kabarık bir cüzdana sahip değilsen.
