modern çağın insanını en iyi anlatan sözlerden biri. önceden ''sarf etmek'' vardı, türkçemizde. sonraları bu ''tüketim'' kelimesi öylesine yerleşti ki, hayatımıza artık maddi zaruretler için sarfiyat yapmıyoruz. benliğimizi, kimliğimizi, insanlığımızı tüketmek adına tüketiyoruz, tükeniyoruz.
ruyalar ve hoşnutsuz uyanılan sabahlar sonrası kafa karışıklığıy'mış gibi' yapan yürek karışıklığı sendromu.. sıcaklık ve sevgiden, bağlanmak ve tutulmaktan, haksızlık yapmaktan korkan acıyı ve gidişleri seven aslında onların gelişleriyle de mutlu olamayan insan sendromu.. mutsuzluğunun kapanına sıkışmış, kendi mutsuzluğunu normalde mutlu olmayı hak eden insanlara 'bulaştırmama'ya çabalarken mutsuzluğu bir dövme gibi dersinin altına işlettiğini üzülerek fark eden kronik kırgınlar sendromu.. açılan yaralarını her şeye rağmen yüreğiyle kaşıyan, kanatan, tükenen ve yorulan, içinde fırtınalar koparken gülücükler saçmaya çabalayan, geceleri mutsuz, geceleri yalnız, yalnızlığını başka koyunlarda, tek gecelik sarılmaların kucaklarında 'ertelemeye' çalışan, yanında başkası varken hala 'o'nu özleyen, ama gelse de açtığı yaraları tamir edemeyeceği bilinenlere aşık olan, nefretiyle aşkının savaşından yorgunlar sendromu.. 'güvenebilmek' arzusuyla yanarken, her güveninde düştüğü için gerçekten bunu hak edenlere o güveni veremeyen ve yalnızlığında boğulduğu halde susabilenler sendromu..
