işimden alamadığım tatmin, son 4 aydır yedi gün çalışmam, sevdiklerimin yanımda olmaması, düzenli bir aile hayatımın olmaması, hasta olduğumda çorba yapanımın olmaması hatta ve hatta hastayken de işimi yapmaya devam etmek zorunda olmam, raporlar içinde boğulmam, eşe, eve barka da sahip olamayacağımı bilmem akabinde düştüğüm sendromdur. Okurken bile tükendiniz bence.
Ne yazık ki benim uzun süredir, baş ettiğim hatta edemediğim hastalığım..
Kısacası hayatta hiç bir şey den zevk alamama hastalığı...
Yakalandığınız zaman işiniz biter...
Eğer işinize ailenize arkadaşlarınıza olması gerektiğinden fazla değer veriyor..
Onlar için özellikle işiniz için çok fazla efor zaman ve düşünce sarf ediyorsanız yakında sizde tükeneceksiniz..
Acınası bir psikolojik durum. Küfür etseler amaaan kim uğraşacak şimdi deyip devam ederler.
Yaşayan ölü gibi. Kurtulmak için beslenme, eğzersiz, yaşanılan çevre vs gibi radikal değişiklikler şarttır.
Ben de olan durum. Yaşımı hesaplıyorum kaza vs olmasa daha genç. Yoruldum. Gerçekten bu bir trip ya da şımarıklık değil. Dünyaya hevesim kalmadı. Durduk yere olmuyor. Öyle bir tükenmişlik ki bu buraya uzun uzun yazarım bile gelmiyor.
iş aramak bir sıkımlık barutla ateş etmek olmayıp, makinalı tüfekle ateş etmek gibidir. bir sürü mermi sıkılır ki bir tanesi isabet etsin. bunun için maça hazırlanan sporcu mentalitesini benimsemek isabetli olur.
