Bu ülkede dolandırılmaktan, dolandırılmamak için uğraşmaktan, haklarımı korumaya çalışmaktan, haklarımı koruyacak kimsenin olmadığını düşünmekten çok ama çok tükendim. Artık intihar planları yapmaya başladım.
Beyler serotonin ve endorfin hatta testosteron ve dahi adını telaffuz edemediğim tüm hormonlar üzerine ant içerim ki insanın içinde olduğu durum ile ilgili bir durum bu.
surekli calissam da, devamli olarak bir seylerle ugrassam da hatta bazen kendime bile vaktim kalmasa da bu yogunlukta bile neden yasadigimi cozememeyle beraber kendini hissettirir...
Başıma gelendir. Bu sabah evden çıkamadım. Zar zor Kahvalti hazirladim yarim biraktim. çıktim bir doktora gideyim dedim bogazim agriyordu hastahaneye girdim aklimda doktora gunah cikartmak var, çok sigara ictim terli terli soguk sıvı tükettim, yedigime ictigime dikkat etmiyorum vs diyecektim. Etrafa bakindim havasiz, boktan. Cizgi roman gibi tipler var. Sikerim bogaz agrisini dedim bir sigara yaktim. Bankaya gittim birkac sacma salak işim vardi hallettim eve geldim. Üç priz taktim. Bir tablo astım. Bir tane daha asacaktım üşendim. Sonra kahvaltima kaldigim yerden devam ettim. Mastubasyon yaptim. Bir sürü şiir okudum. Yarim kalan kitaplardan birini bitirdim. Sonra uykuya daldim. Telefon sesiyle uyandim telefonu sessize aldim bir daha uyudum. Sonra yatakta youtube den video izledim. Hazir çorba ve üç gün önce nasil becerdiysem yaptigim patates yemegini yedim. Ne kahvaltiyi ne de bulasiklari hala toplamadim. Sabahtan beri sigaradan başka bir şey içmedim. Az önce bir arkadaşimla gorustum. O da boku yemiş. Babasi öldü geçenlerde. O da yorgun. Herkes çok kötü şeylerden bahsediyor. Iyi şeyler yapmaya dair tüm hisllerim tükendi. Ben tükendim. Bir yalnızlık tükenmedi. Yine de kimsenin sikmeye çükünün yetmeyeceği bakire mutluluklarım var.
Bu aralar hissettiğim his pek çok şey yapmak istiyorum ama yapacak gücüm yok ve nereden başlayacağımı da kestiremiyorum.Ben kısaca buna bitmişim ben diyorum.
sanki şu an benimdir. böyle çok sıkılıyorum, çok yorgunum hep yorgunum bu aralar. sıkılıyorum, birileriyle konuşmak istiyorum ama tanıdığım birileriyle değil. tanıdıklarımla zaten konuştum, bir şey değişmemiş belli ki. konunun nerelere gideceğini açılışı, kapanışı biliyorumi hiçbir heyecanı yok onlarla konuşmanın. zaten yabancı biriyle de farklı konularda konuşmak istiyorum, tükenmişliğimin nedenlerinin tespiti üzerine falan değil. aman öyle işte. daralıyorum ben.
