çocukken yapardık biz bu boruları. genelde bayrak saplarından olurdu. kendimize uygun boyutlarda kestikten sonra üzerine de aynı borudan küçük bir parça daha bantlardık; o da nişan almamızı sağlardı. sonra defter yaprağını veya gazete kağıtlarını dar külahlar şeklinde sarardık. dibini yalayıp yapıştırırdık. borunun deliğine sokup hedefe doğru kuvvetlice üflerdik. hey gidin hey .. ne günlermiş.
Genellikle elektrik tesisatında kullanılan yarı sert yeşil renkli plastik borudan kestirilerek yapılan çocuk silahı. Tüftüfe konacak okları hazırlamak için gazete ya da diğer kağıtlar bir gece önceden itinayla kesilerek bele takılmaya hazır hale getirilir ve gerektiğinde hızlı bir parmak-dil koordinasyonuyla bu kağıtlar ok haline getirilirdi. Özellikle gazetelerin verdiği torbadan bozma dandik takım balonlarını patlatmak gibi ulvi hedeflere ulaşacaksa bu kez oklar, ucuna iğne de takılarak güçlendirilirdi...
kuşe kağıttan ok yapma görgüsüzlüğüne erişen bazı bünyelerin de avurtlarında bir acı yumrusu bırakıvermiştir.
Gemi azıya alanlar bir küçük parçayı daha ucuna monte ederler (muhtemelen bantlayarak) ve bu parçaya da toplu iğneleri + şeklinde saplayarak sözde dürbün yaparlardı...
Okullarda ise tüftüf borusunun yerini 07 kalem tüpleri almıştır. Ağızda hamur kıvamına getirilen kağıt parçaları da 07 kalem tüpüyle hedefin alnının çatına gönderilirdi.
son zamanlarda her çocuğun ellinde görülen zımbırtı. balkondan balkona ya da sokakta birbirlerine kağıtla yaptığı okları borudan üfleyerek fırlatıyorlar. boruları silah şeklinde yapan yaratıcı çocuklar da var.
