Tövbe kökünü, istiğfar yaprağı ile karıştırıp, gönül havanına koyarak, tevhid tokmağı ile adam akıllı dövmeli, insaf eleğiyle eleyip, gözyaşıyla hamur etmeli, bunu aşk ateşinde pişirip, muhabbet balından katarak, kanaat kaşığı ile gece gündüz yemelidir.
muslumanlarin her kufurun sonunda soyledigi sozcuk.
o degil de anlamiyorum, tamam dinince gunah bir eylem yapiyorsun tanridan af diliyorsun; ama cok afedersin kari gordun mu "vay hamunagoyim bunu ben catir catir.. neys tovbe tovbe." diyerek tekrar yutuyorsun. ondan sonra gavur domuz eti yedi, kilisede sarap icti diye onlar cehennemlik yapiyorsun. anlamiyorum, evet anlamiyorum bunu.
