hiç bir halta yaramayan durumdur. herkesin bir kahramana ihtiyacı vardır ve siz o kahraman olmadığınızı bilirsiniz. efsaneyi yaratırken farkında olmazsınız belki ama bitirirken her şeyin farkındasınızdır. bir gece ansızın geldiğiniz gibi ansızın çekip gidersiniz. mutlu olursunuz. sessizlik ve sakinlik.
para ile takipçi satın alıp fenomen olmak mümkün. bu yöntemle nur topu gibi yumurta takipçileriniz olur. ne kadar itibarınız olur, orası muammadır. şayet tweetlerinizi kimse umursamaz. bu da sizi komik duruma düşürür.
twitter'ın diğer ülkelerde nasıl kullanıldığı hakkında ya da amacının veya ilgi çekme yöntemleri ile alakalı olarak pek bilgi sahibi olmasam da bizim ülkedeki kişilerin kullanım şeklinin facebooktan bile kötü olduğunu söylemek yanlış olmaz. sırf ilgi çekmek ise ve her yol mübahsa bilemem ama facebookta insanlar daha iyi olsa gerek, bu kadar maymunluk da yapılmaz ki arkadaş.
gecen sene kapattim. twitterda fenomen olmanin tek getirisi sizi gizemli bulup vermek icin siraya giren bir cok kiz oluyor. ama halbuki siz, siz olamadiginiz icin bikiyorsunuz. tamamen rahat olabilecegim bir nickle 2010-2011 yilinda cok fazla sicirtan, yaran tweet girdim. bir cogu sayfalarda malzeme oluyor, insanin benligi kalmiyor, ve evet surekli bir zorunluluk icinde oluyorsunuz. benden rt almak icin yalvaran adamlar simdi 40bin, 50bin takipciye ulasmislar. insanin basini da donduruyor bu fenomenlik olaylari. bunu kaldirabilecek olgunlukta degildim ve kapattim. bazi azimli takipciler yine beni buldu ama bazilarinin orda bi hesabimin olmadigi bildiklerinden dolayi bakis acilari da degisti. Sikik bir sohretten baska bir sey degil twitter. Zaman kaybi tamamen. Cok da sosyetik ibnelerle dolup tasinca, iki yarrak yiyip ask acisi cekiyormus gibi egosu yuksek insanlari falan gorunce kapatmamak elde degil.
pekala eğlenceli olabilir. tvye çıkmasalar da, öyle çok önemli şahsiyetler olamamışlarsa da; en azından "olduklarına inandıkları kişi" olduklarını kendilerine kanıtlamışlardır ve zannediyorum bu güzel bir histir.
arkadaşımın olduğu durumdur. çocuk yanımda gayet neşelidir, yanımda mobilden tweet atar. okuyunca başkasımı attı diye düşünmüşlüğüm olmuştur. (bkz: dert babası olmak)
