aradan geçen o kadar zamana rağmen hala kendini loop'a aldırabilen sıradan bir the cranberries şarkısıdır.. sıradan dediğime bakmayın siz! zira cranberries'in sıradan özelliği taşıyan herhangi bir şarkısı sanatçı kılıklı zilyon tane insanın en hit parçasından bile daha özeldir..
bu şarkıyı dinledikçe, bünyenin boğaz kısmında yutkunmak için bir şeyler biriktirdiğine şahit olur insan.. eski günleri, eski dostları hatırlar bir anda.. hazanlar aklına gelir.. anılar cirit atar yaşanan günün tam ortasına..
Cranberries' in en hüzünlü şarkısıdır. Yada benim için öyledir. Zaten Cranberries' ten başka birşey dinlediğimiz yok. Hüznümüzde bu gruptan, sevincimizde. Hüzünlenince o egzotik melodili twenty one ı dinliyoruz. Mutluykende you and me' yi falan.
Ulan Dolores gece gece nerden geldi aklıma o güzel sesinde açtırdın bize twenty one' ı.
Ama bu şarkı için söylenebilecek en baba cümle şudur. Durduk yere adamına amına koyar. Ağlıyoruz yine.
