Ülkemizde pek geliştiremediğimiz anlayıştır. Genel itibariyle basit senaryolu kurgu hatalarıyla dolu diziler yapılmakta. Bu kadar imkan varken neden ilerlenmediği ise meçhul.
türkiye'de bir türlü anlamadığımız anlayış.
yapımcılarımız, hangisi reyting alırsa onu yapıyor.
diziler, ağır çekim, uzun süreli bakışma ile geçiyor. saat, 20:00'da başlayıp, 23:00'a kadar, reklam-bakışma-reklam-ağır çekim izleniyor. senaryo desen boktan. oyuncular güzellik yarışmasından en beceriksizleri alınıyor.
düzgün 2 3 dizi var. onlar da 23:00dan sonra yayınlanıyor. 3 bölüm sonra kaldırılıyor.
Türkiye'de bir boka benzemeyen anlayıştır. öncelikle her dizi muhakkak aşk içermelidir. daha sonra karakterleri türlü belalara sokan saf kötü karakterler. gerçek Türk yaşam standartlarından uzakta olmaları da önemlidir. ve en önemlisi de hangi temayı kullanırlarsa kullansınlar, birbirlerine benzemeleri gerektiğidir. yani kısaca beş para etmez bir anlayıştır.
herksin bir hikayesi var, eyvallah. ancak bizler herkesin hikayesini dinlemekten memnuniyet duymayız. daha çok sıra dışı hikayeleri olan insanlar bizim dikkatimizi çeker.
dizilerde de durum aynıdır. kahramanın sabah kalkıp tıraş olduğu, işe gittiği, masa başında çalıştığı, ne bileyim iş çıkışı kız arkadaşıyla buluşup yemek yeyip eve döndüğü, maç izleyip yattığı bir diziyi kim izlemek ister? maalesef izliyoruz işte.
ha, bazı senaristler ise sıradanlıktan uzaklaşmak için işin bokunu çıkarıyor. insanları aptal yerine koyuyor. -oturup 3 saat dizi izliyorsan zaten aptalsın diyenin ağzına kürekle vururum-.
bir evde her gün parti, kutlamamı olur amk? dizilerde her iyi aile kızı iğfal edilir, kandırılır, tek kurşunla hamile mi kalınır? -çocuk sahibi olmak için yıllarca bekleyen çiftler senaristlerden işin sırrını öğrenmeli bence- bir adam tek atışla milleti eşek cennetine gönderirken aldığı 325 mermiyle nasıl hayatta kalır? ve neden hala biz bütün bunlara rağmen bu adamlara ekmek yedirmeye devam ederiz?
