televizyon programlarına konuk olarak gelmiş bir sanatçıya, canlı performans şarkı söyletmek canlı yayınların vazgeçilmezidir. hele ki sanatçının tarzı bu duruma feci şekilde uygunsa. böyle ne bileyim özellikle slow aşk şarkıları mevcutsa şarkıcının repertuarında, reklam arasında hemen sahne kurulur. iki tabure, iki mikrofon, bir şarkıcı ve tabiki de elinde gitarı ile şarkıcıya eşlik edecek karizmatik gitarist.
işte bu gitarist insanı benim nezdimde karizmanın tanımı ne ise odur. sahnede şarkıcı ile yanyana oturur. cereyan eden olayın kahramanlarından biridir. izleyen gözlerin yarısı şarkı söyleyende iken yarısı ise bu adamın üzerindedir ki; kendisi bu durumun farkında olur. gitar çalarken arada sırada başı sanki burnuyla çalacakmış gibi bir açıya bürünüp gitarın üzerine devinmeler, şarkının en can alıcı noktalarında mimikleri doğrultusunda anlaşılan tribal haller, kafayı iki yöne pervasızca sallamalar vs.
hastasıyım şerefsizim. hep o adamın karizmasına nasıl ulaşabilirim diye zaman zaman kafa patlattığım, aşırı yüklenmemden ötürü beyin fonksiyonlarımı geçici bir süre yitirdiğim olur.
dünyanın en güzel hatunlarını sağ elime, dünyanın en lüks spor arabalarını sol elime verseler yine de bu olmak istediğim, bürünmeye heves ettiğim karakterden vazcaymam. o derece takıntılı oldum ben duruma.
