tuvaletin tam en heyecanlı yerinde çalan telefonu duyup, bir an önce telefonu açmak için paldır kültür tuvaletten çıkma hadisesidir.
kimi zaman pantolon kapının önüne konur. cep telefonu da kapının önündeki pantolonun cebindedir. durum bu şekildeyse, telefon tuvalete alınır ve konuşmaya başlanır.
- naber lan iyi misin?
+ ııııhhhh
- noldu lan hasta mı oldun?
+ ııııhhhh
- ulan doğru düzgün cevap ver. yarın maça gelcen mi?
+ ııııhhhh
- vay ibiş. yeni bir kız mı yaptın lan?
+ ııııhhhh
- ee ne ayak oğlum o zaman?
+ lan bir sıçtırmadın haaa..
sifonu çekmeden yaptığını ortada bırakmaya neden olacak durumdur. o yüzden rezil olmayı göze alamayanların " aman bi daha arasın arayan " diyerek göstermediği çabadır.
daha kötüsü vardır bu durumun: tuvalette panik olmadan cep telefonu ile konuşurken o anlık el titremesi ile telefonun yere düşmesi... tabii düştüğü yer yer değildir...
tam yeni yeni sıçmaya başlamışken çalan telefona yetişmek için koşarsınız,o sırada sıçmaya devam edersiniz,telefona yetişirsiniz,görüşmenizi yaparsınız ve arkanıza dönüp o tanecikleri takip ederek tuvaletin yolunu bulusunuz.güzel bir olay olsa gerek.
muhtemelen sifon çekilmeden yetişinilesi telefon görüşmesi bittiğinde geri dönülüp, başta yarıda kalan işi inceleyip, sonrasında geri kalan işi boşuna tamamlama gayretlerindeyken, arayanla tek taraflı iletişime devam edilebilen nahoş vaziyet.
özellikle kontörü olmayan fakir sefillerin -ki o sefillerden biri benim- sıçtığı bokun bile keyfini çıkaramamasına neden olan çaba. zira yetişemeyince fakirlikten arayamıyorum tekrar. *
