çekingen insanların, olayın şoku ile yaşadığı sendrom. zira onlar, tuvaletteyken kimsenin kapıyı çalacağına inanmıyorlardı. sonra o an geldi ve boğazları düğümlendi, kelimeler çıkmaz oldu dudaklardan. bir anda kapı açıldı ve... o istenmeyen görüntüler ve anılar hafızalara kazındı. bari kapıyı kilitleyeydin mınakoyim.
şahsen ben başıma geldiğinde, her seferinde ''gel'' diyorum. gelmezse 'hem vuruyosun hem neden gelmiyorsun'' diyorum. anlamıyorum bu insanları. iki kişi sıçılamaz mı ?
naif bir ses tonu ile "sıçıyooom" diyerek olayın ciddiyetine sempatiklik katılabilir. gene de siz "dolu, dolduruyom" gibi basit sinyaller vermekten korkmayın.
