kimseye yalan söyleyecek değilim! üzerime fena halde pelesenk olmuş bir ruh hali bu.
öncelikle umumi tuvalette sıçıyor olmak başlı başına bir tedirginlik. "ben dışarıda sıçamıyorum birader" klişesine hiç girmeyeceğim. zorunlu uzun yolculuklar ve sıkıntılı okul yıllarım boyunca bu rahatsızlığın üzerinden ister istemez gelmek mecburiyetinde kaldım. yani sonuç itibari ile sabah farkında olmadan içilmiş bir ılık su veya süt bir saat sonra sindirim sisteminde etkisini gösteriyor ve kudretli bir çalışma içerisine girmesini sağlıyor bağırsakların. ilkokulda olduğu gibi evim dediğin mekan da hemen yanı başında olmuyor artık böyle bir durumda.
gün itibari ile yaşamış olduğum yüksek dozaj tedirginlik ile konuyu bağlamak istiyorum. bulunmam gereken saatten bir saat önce gittim bugün okula. derdim biraz pingpong oynayıp kafa dağıtmaktı. henüz ilk setin ikinci heyecanlı bölümündeyken, yaklaşık olarak yarım saattir beni rahatsız eden hareketlenme hat safhaya geldi bağırsaklarımda. oyuna konsantre olamıyordum bir türlü. izin isteyip arkadaşımdan okulun en çok kullanılan tuvaletine yetiştim! yetişmek fiilini özellikle kullanıyorum ki durumun hassasiyeti anlaşılsın. sırası ile 3 kabinden 3. sü favorim ama doluydu bugün. bende ortadakine yönelmiş bulundum. ben kabine girdiğimde, benimle beraber yaklaşık 15489 kişi de tuvalete girdi öyle sanıyorum. öyle bir kalabalık işte. çıkmalarını bekledim bir süre ama nafile, gitmiyorlardı bir türlü ve dayanacak gücüm kalmamıştı. illa ki, insan hayatında asla duyulmak istenmeyen o tiksinç seslerden çıkacaktı bir şekilde, hissediyordum. velasil görmeye başladım hacetimi ve o kadar zorlanıyordum ki ses çıkmasın diye. deyim yerindeyse götüm patlayacaktı hani!
bu yaşanmışlık sonrasında düşündüğüm tek şey; neden bu hassasiyet, tedirginlik ya da her neyse? seni pek tanımayan, lakin uzaktan uzağa "kıyak çocuk ha", "çok seviyorum abim gibi" ya da "ulan adam manyak kafa hastasıyım" kıvamında cümleler kuran bir adamın o esnada orada olabilme ihtimali mi? evet yüksek ihtimal düşünsene çıktıktan sonraki tepkiyi. "ne rahat adammış be ayı mübarek" falan şeklinde cümleler kurmaları artık hoş olmayacaktır. başka bir umumi tuvalette ise hiç tanımadığın bir adamın da seni süzerek "ağzıma sıçsaydın bari" bakışı atıyor olması da neredeyse aynı iç burukluğunu yaşatır insana kendi kanaatim.
tam sessizliği beklemek lazım! kapıda da pusu kuruyor değil ya keratalar...
