küçükken abimin her gün yaptığı bir eylemdi. ben o zamanlar 7-8 yaşlarındaydım abim tuvalete girer haddinden fazla durur sonrada çıktığında içeride sis bulutuna benzer bir görüntü olurdu(tabi ben bunun duman olduğunu daha sonra anladım).
abimin tuvalete girip arkasında duman ve kokuyla çıkma durumu aylarca tekrar edince, bende de inanılmaz bir biçimde abimden sonra tuvalete girme durumu oluştu. düşün artık, işeyeceksem abimin tuvalete girmesine göre kendimi ayarlıyordum, müthiş bir duyguydu lan...
neyse ben bu dumana karşı baya bir hayranlık besliyorum ve şöyle düşünüyorum:
''ulan abim nasıl sıçıyorda, böyle bir duman oluşuyor?(aklımı sikim hiç sigara içildiğinide çakmıyorum o zamanlar)''
bir gün abim tuvaletten yine çıktı, arkada bir duman bulutu tuvaletin penceresine doğru süzülüyor, bende hemen abimi yakaladım o sırada.
ben: abiii, bu duman götünden nasıl çıkıyor ya, ne yiyorsun bunun için? banada göstersene.
bu sözlerimle abimin beni başımdan siktir etmesi bir oldu, sonra bir gün bende abimin tuvalette nasıl böyle dumanlar çıkardığını merak edip, gün boyunca ne yediyse bende ondan yedim fakat benim bokumla beraber bir duman çıkmadı. sonra bir gün abim tuvalete girince yedek anahtarla tuvaletin kapısını açıp içeriye daldım.
abim: lan lan napıyon veled.
ben: o elindekinden mi çıkıyordu yani duman hıı... sigara mı içiyordun sen?
tabi gene siktir edildik, bu durumu öğrendikten sonra bende bir sigara merakı başladı bugünde abimin yolundan ben gitmeye çalışıyorum ama sıçarken içmek olmuyor be arkadaş. zevki çıkmıyor, bir taraftan ıkın bir taraftan derin derin nefes alıp ver. ıı olmuyor.
al buraya sıçtım. cigaramda elimde. bu oluyor bak.
