tuvalette kitap okumanın aşmış hali. Tuvalette herkes kitap okur, ancak herkes yazamaz. Bunu yapan çok yüce bir insandır. Eli öpülesidir*,yüce bir insandır,en asil duyguların insanıdır.saygı duyulması gerekir.
tuvalette günlük yazmam* ve bir gün yazdıklarımdan bir kitap oluşturmayı düşünmem sonucu dolaylı olarak öznesi olduğum durumdur.
ilhamı nereden aldığımı da söyleyeyim efendim hemen: sessizlikten(yatılı okuldaki belki de sessiz olan tek yer) ve küçük bir yerde tek başına olma hissinden.
hasan ali toptas uzanirken, honore de balzac geceleri elinde kahve fincaniyla, virginia woolf sinir krizlerinde, dostoyevski alacaklilarindan kactigi zamanlarda, tolstoy hz.isa ile nihilizm sorgulamalarinda, marcel proust astimla bogusurken, gerard de nerval kendini sokaklarda ararken, franz kafka hayata yabancilastiginda yapitlarini urettigine gore tuvalette de kitap yazilabilir.
cunku insan kendini sorgulamak durumunda birakildiginda/kaldiginda genelde uretici olur. o tuvalette, dort duvar arasinda yapacak baska ne * var?
