Aslında tam kilitlenmek değil kapı kilitli değildi çünkü. Ama kilitli kalmak da oluyor bir yandan, ay aman öf anlatıyım ben.
Taşındığımız evin tuvalet kapısı tam kapanınca zor açılıyormuş, babam da kaldı sonra hatta*. Amma velakin benim bu kapıdan haberim yok idi. Benim de şöyle bir huyum var, girdiğim odanın kapısı kapalı ve kilitli olmalı. Neyse, girdim kapıyı kilitledim. Elimde de telefon var mesajlaşıyorum.* tam tuvalet mesaim bitti ellerimi yıkadım, kapının kilidini çevirdim, ama kapı açılmıyor. Kapının ardında adeta bir recep ivedik gibi tepiniyorum, yok kaldım içerde.
Sanki nefes alamıyormuş gibi hissettim, tuvaletin köşesine yavru kedi gibi sindim birinin gelmesini bekliyorum. O an şimşekler çaktı kafamda, be pangea dedim yanında telefon var ya. bu arada graham bell, çok sağol. Annemi aradım, ben dedim kaldım çıkamıyorum. Tamam dedi gitmiş dayımı çağırmış. Geldiler tekmeleyerek kapıyı açtılar.
Hala kapıyı kilitliyorum.
