bazı çok can alıcı örnekleri vardır. insan azminin sınır tanımadığının göstergesi oluyor. adamın birine ana avrat küfredilmeye çalışılmıştır. tabiki en uygun yer ilk girişte beyaz yazı tahtası gibi duran sifon deposudur. kahramanımız belli ki sıradan bir gün üzerinde tükenmez kalem varken içini dökmeye çalışmış ama tükenmez kalemi tükenmiş veya o yüzeye yazamamış. ama üçüncü harften ileri gidememiş. sonra ucu sivrimsi bir aletle (büyük ihtimalle anahtar) devam etmeye çalışmış yine iki üç harf yazabilmiş. sonra da muhtemelen daha sonraki bir gün hazırlıklı gelip tertemiz bir satırdan başlayarak keçeli kalem aracılığıyla rahatlamıştır. bu uğraşlar neticesinde kendini kahraman olarak gören bu eleman kapıdan çıkınca flaşların patladığını hayal etmiştir. memleketi kendisini kucaklamıştır. o da artık bir halk yazarıdır.
Tuvaletlerde filozoflardan daha iyi düşünen ve hayatı kavramış insanlar yazı yazıyor onu anladım . . .
Türklerin aklı kaçarken ve sıçarken çalışırmış sözünde sıçarken aklın çalıştığına tanık olmaktayım . her geçen gün buna şaşırıyorum .
