varolmanin dayanilmaz hafifligi'nde milan kunderart'tan, kapi kilitlemenin kischt bir guzellik arayisi, kischt'in de muhimsenecek mutsuzluklarin ana kaynagi oldugunu okumus idim. hayirsiz evlat insan, bokunu ortelemek icin, sey ediyormus bik bik...
hatiladigim kadariyla, kitabi hediye eden manitaya ilk alti veya yedinci sayfasinda, icerigin ne denli 19. yuzyil moku koktugu ve kicht oldugunu soyledigim o ilk sayfalara goturdu beni baslik. sonra mari, her seyi fisek gibi algilayisimin verdigi ozguvene ve kibirle hallerime dayanamadigi icin kusuvermis, ben de firsattan istifade sarilivermistim.
fakat eserin sonlarindaki kischt cikisi ve bok alt metni, beni kitabin ilk sayfalarindaki yorumlayisima konumlandirdi. haksiz degildim, kunderart kendi bokunu kendi kitabinin sayfalariyla temizliyordu.
madem her seyi bilyon, genis ortak bir altili yapalim diyenlere, ucuncu ayakta kosarbatur'u, son ayakta da essegin onde gideni, essegin onde gideni'ni yazmalarini tavsiye ederim. ulan essegin onde gidenininden de sahane duldul ismi olur imis.
kişiye özellikten, müstehcenlikten haberi olmayan kişidir. öyleki oturmuş s.carken, yanlışlıkla biri kapıyı açsa, buyur gel kardeş çekinme sende yap diyebilir.
