sunma en naif duygularını onun hizmetine
ağlama bir an bile olsun vahim hezimetine
sevme onu sevgilim sevme
başkasını ne olur bekleme, isteme
gülüşünü unutamadığımı bilmiyorsun hala
şimdi duydun işte unutamadım seni ama
uzakta olmak zorundaysan başkasına da gitme
söz ver bana sevgilim, başkasını görme
buluşma bizim buluştuğumuz köşelerde
oturma seni öptüğüm kuytu kafelerde
dört duvarım yıkılıyor her gün sevginle
yeniden, bir daha, tekrar ve yılmadan
korkularımın ve öfkemin yerini sevgi alıyor
özlem kokuyor yolların, seni, yine seninle çarpıyor
iki misli aşkla doluyor küçücük ruhum
görüyorsun işte tükeniyor her gün gururum
söz ver bana, sözünü de tut ne olur sevgilim
ne olur öpme başkasının tenini.
ellerini çok özledim sevgilim
yalnız kaldı ellerim
ben kimsenin eline dokunamıyorum
sende dokunma
tenime değen en güzel duyguydu
güvendi senin ellerin
aşktı, sevgiydi
tüm korkularımın sığınağıydı sanki
ellerin
ellerin çok güzeldi sevgilim
bilememişim kıymetini affet
neler vermezdim onları tutabilmek için şimdi
yapamıyorum sevgilim
gelemiyorum yanına
tutamıyorum elini
söz ver bana sevgilim
nolur tutma başkasının elini.
