geçmiş zaman işte. varsın unutulayım ya.
n'apayım bi hayalet gibi onun ve yeni sevgilisinin peşinden mi gideyim.
sokaklarda
şarkılarda
şiirlerde
sinemalarda
şehirlerde
tatil günlerinde falan hep yine ben mi olayım, dolaylı da olsa.
unutsunlar, unutulalım. varsın böyle olsun unutulmak.
gölge etmeyelim. başka da ihsan istemeyelim.
insana en çok koyanlar top 5 te mutlaka olandır. göte girer. kazığa oturtulmuş gibi hissettirir. seni deli gibi seven adam uçup gideverir. yıllar sonra sevdiceğiyle olan fotoğraflarını görüp içinize öküz oturmasıyla da geçer.
bir insanın canını mı yakmak istiyorsunuz işte bu yöntemle yakabilirsiniz. insan sevgiye çabuk alışır, alıştıkça fazlasını ister ve karşısında ki tutkuyla sevince ona karşı bir şey hissetmese bile o hep sevsin ister. zamanla öyle alışır ki o şahıs artık onu sevmezse sudan çıkmış balığa döner. ne yapacağını şaşırır ve onu düşünmeye başlar. ' neden sevmeyi bıraktı?' diye. ona çektirdiği acıları hiç düşünmeden kızar, söylenir:' insafsız alıştırdı bari hiç sevmeseydi.' diye. tüm nankörlüğü ve sevgi açlığıyla küfreder unutulmaya ama elinden de bir şey gelmez. hep bir yerlerinde kalır bu durum ve artık onu sevenleri kaybetmekten korkar. tutkuyla sevilip zamanla unutulmak insanın canını yakar ve unutulan insan artık asla eskisi gibi olamaz.
