eklem tipini, şilomikronunu, fosforilasyonunu, endikasyonunu, disgenezisini, en sıkını, en seyreğini, en malignini, beynini, beyinciğini, pedinkülünü, korpus kallozumunu, endometriyozisini, karın ağrısıyla acil servise başvuran hastasını, ilk önce yapılması gerekeni, kesin tanı koyduranı, ikinci yolağı camp olanını, kimin kimi inhibe ettiğini, karvedilolün antioksidan etkisini sikeyim.
dün itibariyle nisan 2013 tus sınavı sonuçları açıklanmıştır.
umarım herkesin istediği sonuçlar ekranda görülmüştür,çünkü yeminle 2den fazlası bildiğin insanda irreversibl hasarlara yol açıyor.
tanım: son üç dört sınavdır soru tarzında belirgin değişime uğrayan tıpta uzmanlık sınavıdır.
14.04.2013'te bilmem kaçıncısı yapıldı bu sınavın. ben de iştirak ettim. sınavdan sonra mesela dahiliyede çıkan bi kaç soruyu dahiliye uzmanı bir arkadaşla paylaştım, şöyle bir tepki verdi: yuh! böyle bir değişim geçiriyor yani.
yani tusu kazanan arkadaşlar bir bakıma dahiliye uzmanı, pediatri uzmanı, genel cerrahi uzmanı, kadın doğum uzmanı, psikiyatri uzmanı vs vs.. oluyorlar da diyebiliriz. o zaman da şöyle sorular geliyor insanın aklına; bu tusun amacı ne? kimleri seçiyor bu tus? eğer uzmanlık düzeyinde soruların bilinmesi isteniyorsa sınavı kazanıp alınan uzmanlık eğitimi ne? başarılı olmak için neleri bilmek lazım? mesela asetil kolin esterazın saniyede kaç tane asetil kolin parçaladığını bilmesi gerekiyor mu bir tıp fakültesi mezununun? başarılı olanlar daha iyi mi doktor oluyor? bu soruları hazırlayanlar başarılı olmuşlar mı zamanında? ya da başarılı olabilirler mi şuan girseler bu sınava?
sınavın 5. dakikasında çaprazımda bir arkadaş bayıldı, gerginlik bir kat daha arttı, kalkıp devam etmek istedi, zorla yatırdılar bi süre falan. ne için?
amacı belirlenmemiş, bir kriteri konmamış, birkaç ego manyağı, zamanında bir yerlere yerleşmiş, gelişime kapalı, kıt görüşlü, tek hücreli insanların hazırladığı soruları çözüp rahat bir hayat sürmek için mi? hayır, daha da zoruna başlayabilmek için!
zor sınavdır vesselam. sizin hastanede karşısına çıktığınız kişiler feleğin sillesini yemiş kişilerdir. üzmeyin doktorları.
Bu sinava hazırlananların gözlerinin feri kaçıyor ve cidden boş bakmaya başlıyorlar. onları gördükçe korkuyorum lan biz de mi böyle olacaz ? Sikmeseler bari.
insan tus kanser olsun ölsün ister ancak ölmez yilda iki kez aglatmaya devam eder. Bir arastirmaya göre dünyada yapilan sinavlar arasinda en zor ikinci sinavdir ( birincisi amerika yargiclik sinavidir).
Önceki gün formatını anlattığım okul öncesi öğretmenliği okuyan arkadaşımın "Şampiyonlar ligi gibi o zaman" dediği sınav.
Mesele sınavın zorluğu kadar rakiplerin hayvaniliği zannedersem
Bıktım ölmek hatta tas olmak istiyorum, ne Çok konu var arkadas Çalış Çalış bı ilerleme yok, su sıcakta 24 yaşındaki insanlara 10 saat ders Çalıştırabiliyolar ya bravo diyorum
Başımın belası, derdim ve aynı zamanda derdimin dermanı da olacak olan sınavdır.
Bu yaşıma dek çok sınav gördüm/girdim ama bu hayatımda gördüğüm en büyük borudur, o da ayrı tabi...
Not: Nisan ayını bekliyorum.
tus yani; tıpçıyı usandıran sınav
yaşam sevinçlerini kursakta bırakan bir garip ögrencilik yılları geçirmelerini sağlayan ve stresle yoğrulmuş depresyonlarla bezeli dr eleme sistemi.
zorunlu hizmete değinmiyorum, sadece dr olmayı başarmış bünyeyi eleştirirken bunları gözardı etmeden düşünmek gerekiyor.
tıp okulunu kazanmaya başladıgınız andan itibaren feleğin bir çemberidir bitmek bilmiyor.
sözlülerde iyi olman pratikte döktürmen bu sınavı ilgilendirmiyor maalesef.
kısacası 6-7 seneye verilen gençliğe, emeğe karşın 200 soru ve baharı görmeden yaz geldi geçti
Hazırlanması bir dert , tercih yapması ayrı bir dert olan sınav.
Bu sınava gireceklere peygamber sabrı lazım. Zekayla uzaktan yakından alakası olmayan popo-sandalye temasının ne kadar fazla olduğuyla * alakalı,müfredatla alakası olmayan saçma sapan bir sınav. Allah tez zamanda kurtarsın.
nice yiğitlerin ağzına sıçan bir sinavdır. Herhangi bir sınava çalışan adamdan 10 kat fazla çalışır, yine kazanamazsın. üstüne üstlük, daha hayatında 20 sayfalık kitabı bitiremeyen malın birisi gelip, "anaa bu gazanamamış! Tembel mi mal mı ne acaba? Ne doktorusun yavrim sen? Yoğsam pratisyen misin? Vıııı yazık..." diye garip soruları ve sürrealist tavırlarıyla sizi x boyutuna yollar... Böyle kişilere 8x1 oral yaba * uygulaması tam kür sağlamakla birlikte, bu tiplerden uzun dönemli yaşam beklentimiz olmadığından dolayı, "he anam he. He!" gibi konservatif veya palyatif bir tedaviyle bu tip vazalakları başımızdan savarız...
6 sene okuyup, "doktora" ünvanı alarak mezun olduktan sonra, böylesine amele muamelesi gören, askerlikte asteğmenlikten başka seçim şansı verilmeyen, çalışma hayatının her evresinde (pratisyenlik, uzmanlık, doçentlik, profesörlük) mecburi hizmet dayatması yanında, misal bir imam 2100-2300 tl maaş alırken 1500 tl maaşla çalış yoksa da siktir git dayatmasıyla yüzleştirilen, en çok koruması gereken kişi olacağı yerde "performans sistemi" ile halkı müşteri doktorları kasap kılığına sokarak, kendi bakanı tarafından her fırsatta sikilen bir meslek grubuna ait olmak insana ne kadar gurur verir düşünün artık... Hee madem bu kadar bok iş, sen neden uzmanlıkla uğraşıyosunn diyen adama da cevabım; ulan yaş gelmiş neredeyse 30'a acilde "sen benim olduğumu biliyor musun" sendromunu görmekten illallah gelmiş, bildiğin yolgeçen hanı, bari uzman olalım da hastamızın bi sıfatı olsun, seçilmiş olsun, az biraz da para kazanalım diyorum? çok mu hacı? Sırf üniversite ve uzmanlık için harcanan süre (aradaki kayıpları saymazsak) 6+5=11 sene! Boru mu? Birisi gelmiş hala ne doktorusun? Ebenin hörekesinin doktoruyum ulan!
Tövbe...
Neyse, anlat anlat bitmez bu hacılar! Siz susun da gözleriniz konuşsun diyor ve;
Diplomayı alinca sevindim durdum,
Doktorum diye orda burda konuştum!
Pratisyen oldum, periferde bulundum! Mecburi hizmete, mecbur etti TUS beni...
Çalışırım diye düşündüm durdum,
istifayı basınca, maaştan da oldum!
Sivil kaldım, memlekette bulundum,
Cep harçlığına, talim ettirdi TUS beni...
En az 5 tekrar diye hayal kurdum, duruldum!
Kitapları görünce yandım, kavruldum.
Mecnun oldum, TUS Kampına savruldum,
Kırk kapıya[TUSDATA'ya] muhtaç eyledi TUS beni...
Ben bir garip doktorum,
bu dünyada konar göçerim!
Gahi ağlar, gahi gülerim...
Kitaplarim elde, diyar diyar gezerim,
Onulmaz dertlere sardı TUS beni...
